bis
3

Węzłówkę według pierwszego wariantu stosuje się do łączenia ze sobą wiązarów o przekroju teowym wykonanych technologią spawania. Drugi wariant węzłówki integralnej bywa wykorzystywany do utwierdzania usztywnień o niewielkich przekrojach. W końcowej części usztywnienia wycina się większą część środnika, a pozostałą wraz z mocnikiem odgina się, po czym na miejsce środnika wstawia dobraną kształtem płaską węzłówkę.

Przygotowanie węzłówek integralnych jest pracochłonne, gdyż ich środniki i mocniki muszą dokładnie uzupełniać luki między łączonymi usztywnieniami. Tego typu węzłówki łączy się na prefabrykacji z usztywnieniami sekcji kadłuba, pozostawiając z drugiej strony węzłówki nadmiar środnika i mocnika. W trakcie montażu statku, po dopasowaniu sekcji do zmontowanej wcześniej części kadłuba, obcina się nadmiary i spawa czołowo środniki i mocniki węzłówek do usztywnień.

Rys. 2L Bezwęzłówkowe zakończenie usztywnień: a) koniec usztywnienia spawany do poszycia; b) koniec usztywnienia spawany do poprzecznie usytuowanego usztywnienia

Rys. 22. Bezwęzłówkowe połączenie wiązarów

Współcześnie coraz częściej stosuje się bezwęzłówkowe połączenia usztywnień. Wykonuje się je wówczas, gdy łączone usztywnienia lub wiązary przenoszą niewielkie obciążenia. Przykłady takich połączeń przedstawiono na rysunkach 21 i 22.

Natomiast w miejscach krzyżowania się wiązarów o tych samych wysokościach środników ich półki połączone są ze sobą w jedną całość za pomocą węzłówki ośmiokątnej; przedstawiono ją na rysunku 2 3a. W wypadkach, w których wymagana jest elastyczność omawianego połączenia, ta węzłówka przybiera kształt pokazany na rysunku 23b. Zapobiega się w ten sposób powstawaniu pęknięć w rejonie zmiany przekroju półek wiązarów w węźle.

Hvx. 23. Połączenie mocników krzyżujących się wiązarów: a) węzłówką ośmiokątną h) węzłówką z podcięciami

Zaprezentowane przykłady węzłówek i połączeń usztywnień nie wyczerpują możliwości rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych. Inne rozwiązania będą przedstawiane w kolejnych częściach skryptu podczas omawiania detali konstrukcyjnych poszczególnych elementów kadłuba lub ich węzłów.

29