BN0

XCVIII ZASADY WYDANIA

W ślad za wydaniem lubelskim pojawiają się w ostatnich latach nowe edycje poezji Czechowicza. W serii Poeci Polscy ukazał się anonimowy i niezbyt trafny wybór, natomiast w serii „celofanowej” PIW wydał Wybór wierszy poety dokonany przez Tadeusza Róże-r wieża. Do innych kręgów czytelniczych dotarła liryka Czechowicza dzięki masowemu wydaniu jego tomu przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą.

Sytuacja wydawcy poetyckich tekstów Czechowicza jest szczeni na i dość trudna. Poeta ten pisał i drukował swoje wiersze na dwa sposoby: z zachowaniem normalnej ortografii i interpunkcji, ill>o — po ich zaniechaniu — z zastosowaniem własnej. Pominię-■ ie znaków interpunkcyjnych i dużych liter komplikuje tekst, pozwalając na różne jego odczytania i interpretacje. Stanisław Czernik napisał, iż Czechowicz „jest zwolennikiem układów, które dopusz-i zają wielokrotność interpretacji” h

Powstają w ten sposób właściwie dwie różne postacie każdego nlworu. Dwa przykłady:

W elegii czwartej (nc) pisze poeta:

no miasto naroża w godłach rzemibsł wetknął się skośny promień w sklepu framugę i zgasł

- wydawcy lubelskiej edycji Wierszy uznali, że „no” jest omyłką i poprawili: „na miasto” itd. Ale pierwodruk ^{1 2} mówi wyraźnie:

No, miasto. Naroża ■— w godłach rzemiosł.

Wetknął się skośny promień w sklepu framugę jak w strzemię I zgasł.

Poprawianie Czechowicza wprowadza więc zupełnie inny porządek składniowy, zakłada odmienne związki między słowami.

1

   S. Czernik, W błyskawicy, «Zet» 1934, nr 11.

2

   «Okolica Poetów» 1937, nr 1, s. 9.