DOSTĘPNOŚĆ BIOLOGICZNA (BIODOSTĘPNOŚĆ)
Dostępność biologiczna leku - F; BA (ang.: AvallabiHty/Bioavailability) Jest jednym z podstawowych parametrów farmakokinetycznych za pomocą którego można porównywać wartość dawki jaka znajdzie się w osoczu po podaniu do ustroju różnymi drogami. Jest parametrem określającym jakość i stopień zaawansowania technologicznego postaci leku. Dla substancji podawanych drogą donaczyniową dostępność biologiczna wynosi 100 %, lub w liczbach bezwzględnych równa jest 1. Oznacza to że 100% podanej dawki trafiło do krwi.
Dostępność biologiczną substancji opisuje pole powierzchni pod krzywą - AUC oraz jego podstawowe cechy takie jak tmax i Cmax. Różnice wartości F najczęściej określa się dla dwóch różnych teków podanych tą samą lub różnymi drogami podania, lub dwóch preparatów leczniczych różnych producentów. Aby określić tą różnicę oblicza się dostępność biologiczną leku.
Wyróżnia się dwa rodzaje biodostępnośd:
1. Bezwzględna dostępność biologiczna — to dostępność mierzona w układzie krążenia po podaniu pozanaczyniowym w porównaniu do dostępności po podaniu donaczyniowym.
2. Względna dostępność biologiczna - jest okreśina jako dostępność substancji leczniczej z postaci leku w odniesieniu do standardowej, wzorcowej postaci leku.
STAŁE SZYBKOŚCI
Obliczenia stałych szybkości ilustrujących szybkość z jaką przebiega proces chemiczny wychodzą z założenia iż można obliczyć szybkość każdego procesu jeżeli znana będzie wartość zmian stężenia w przedziale czasu w którym ta zmiana zachodzi, yt/iedząc że stężenie substancji spada od Cn do wartości Cn+1 a proces ten odbywa się w przedziale czasowym usytuowanym pomiędzy czasem tn a tn+l można przedstawić równanie opisujące szybkość zachodzącego procesu w zależności od rzędowości badanej fazy kinetycznej.
kinetyka pierwszego rzędu
netyka żarowego rzędu
Stała szybkości wchłaniania
State szybkości dystrybucji State szybkości eliminacji (kj