CB i rad 049

49

IV. PODSTAWY RADIOKOMUNIKACJI

a następnie lampy elektronowej z siatką sterującą triody (pozwalającej na wzmacnianie słabych sygnałów elektronicznych oraz na generację nietłumio-ńych drgań elektrycznych wielkich częstotliwości), stało się następnym punktem przełomowym rozwoju radiokomunikacji. Począwszy od lat dwudziestych naszego stulecia obserwuje się szybki wzrost zastosowania nowo wynalezionych elementów. Wiąże się on nie tylko z radiokomunikacją, ale głównie z powstaniem i rozwojem radiofonii, a następnie telewizji, radionawigacji, radiolokacji itp. Niektóre z urządzeń elektronicznych np. prostowniki rtęciowe w latach dwudziestych i trzydziestych bieżącego stulecia znajdują powszechne zastosowanie w elektroenergetyce, przemyśle metalurgicznym i chemicznym (produkcja aluminium, miedzi, magnezu, wodoru, chloru itp.). Zdobycze elektroniki wykorzystuje się też w badaniach naukowych i w aparaturze kontrolno-pomiarowej oraz w terapii lekarskiej (aparat rentgenowski).

Lata 1939-1945 charakteryzują się istotnym rozwojem elektroniki w związku z potrzebami wojennymi. Szczególnie intensywnie rozwija się technika mikrofalowa (urządzenia radarowe). Duży postęp obserwuje się w radiotechnice, telemechanice, telesterowaniu (zdalnym przekazywaniu sygnałów sterujących) i telemetrii (zdalnym przkazywaniu sygnałów pomiarowych). Postęp ten nie byłby możliwy bez wykorzystania osiągnięć elektroniki. Bodźcem był między innymi rozwój lotnictwa i techniki rakietowej (pociski samoste-rujące). W tym czasie prowadzone są intensywne prace nad miniaturyzacją i poprawą niezawodności urządzeń elektronicznych. Konstruuje się więc lampy i elementy minaturowe, później subminiaturowe, pozwalające na większe „upakowanie” oraz elementy o zwiększonej trwałości.

Po drugiej wojnie światowej zastosowanie elektroniki znacznie się rozszerza w związku z rozwojem telewizji i elektroniki przemysłowej oraz powstaniem nowych dziedzin techniki, ściśle z nią związanych, np. informatyki.

Przełomowym i jednym z największych osiągnięć elektroniki było wynalezienie tranzystora bipolarnego (dwuzłączowego). Od tego czasu rozpoczęła się nowa epoka - epoka elektroniki półprzewodnikowej. Elementy półprzewodnikowe dzięki swoim zaletom takim jak: małe wymiary i masa, mały pobór mocy, niskie napięcie zasilania, duża trwałość i niezawodność, duża sprawność przetwarzania energii wypierają lampy elektronowe.

Obecnie stosuje się tylko niektóre specjalne rodzaje lamp elektronowych: lampy elektropromienne (np. kineskopy telewizyjne, lampy oscyloskopowe, lampy radaroskopowe, lampy analizujące itd.), lampy mikrofalowe i lampy o bardzo dużych mocach.