Selekcja
Selekcja
1. selekcja indywidualna (AG,) i rodzinowa (A Gf) a) FS
h2 = 0,1 |
h2 = 0,5 | |||||
AG, |
0,1 |
0,5 | ||||
AG, |
t |
n = 5 |
n = 20 |
t |
n = 5 |
n - 20 |
0,05 |
0,122 |
0,168 |
0,25 |
0,475 |
0,49 | |
0,08 |
0,117 |
0,148 |
0,35 |
0,433 |
0,455 | |
av |
0,05 |
0,49 |
0,31 |
0,25 |
0,63 |
0,54 |
0,08 |
0,51 |
0,35 |
0,35 |
0,69 |
0,63 | |
*/ |
0,05 |
0,25 |
0,54 |
0,25 |
0,75 |
0,91 |
0,08 |
0,23 |
0,42 |
0,35 |
0,63 |
0,69 |
Przy pełnym rodzeństwie dla cechy wysoko odziedziczalnej, nawet gdy mamy liczną rodzinę, to selekcja rodzinowa jest mniej opłacalna - większy postęp hodowlany uzyskujemy w selekcji indywidualnej. Natomiast przy nisko odziedziczalnych cechach selekcja rodzinowa może być skuteczniejsza. Wielkość rodziny (n) ma wyraźny wpływ na skuteczność selekcji rodzinowej. Odziedziczalność oszacowana w selekcji rodzinowej jest wyraźnie wyższa niż dla selekcji indywidualnej. Istnienie innych efektów genetycznych, czy poza genetycznych, które zwiększają podobieństwo fenotypowe w selekcji rodzinowej zmniejszają jej skuteczność - zwiększanie korelacji wewnątrzklasowej, a więc upodobnienie fenotypowe grupy FS, powoduje spadek odziedziczalności średniej wartości rodziny, czego należałoby unikać. Selekcja indywidualna ma przewagę nad rodzinową ze względu na większą wartość odchylenia fenotypowego, ale jej wadąjest mniejsza odziedziczalność. b) HS
Na podstawie analogicznie przeprowadzonych obliczeń można stwierdzić, iż selekcja oparta na grupie HS jest mniej skuteczna w porównaniu do rodzin FS. Postęp hodowlany jedynie nawiązuje do postępu w selekcji indywidualnej. Selekcja na podstawie HS zalecana jest jedynie gdy w przypadku FS występują znaczne efekty pozagenetyczne (wysokie /), a także gdy osiągnięcie większego wzrostu postępu nie byłoby możliwe.
2. selekcja indywidualna (AG,) i wewnątrzrodzinowa (AG,„) a) FS
h2 = 0,1 |
h2 = 0,5 | |||||
AG, |
0,1 |
0,5 | ||||
AG„ |
t |
n = 5 |
n = 20 |
t |
n = 5 |
« = 20 |
0,05 |
0,046 |
0,050 |
0,25 |
0,258 |
0,281 | |
0,08 |
0,046 |
0,050 |
0,35 |
0,278 |
0,303 | |
&P\s> |
0,05 |
0,872 |
0,950 |
0,25 |
0,775 |
0,844 |
0,08 |
0,858 |
0,935 |
0,35 |
0,721 |
0,786 | |
A; |
0,05 |
0,053 |
0,053 |
0,25 |
0,333 |
0,333 |
0,08 |
0,054 |
0,054 |
0,35 |
0,385 |
0,385 |
Selekcja wewnątrzrodzinowa jest wyraźnie mniej skuteczna niż indywidualna, niezależnie od wielkości współczynnika odziedziczalności. Liczebność rodzin wpływa nieco na zwiększenie skuteczności, ale nie wystarczająco. W odróżnieniu od selekcji rodzinowej, jeśli t będzie nieco większe, to efektywność selekcji wzrośnie. Odchylenie fenotypowe jest niewiele mniejsze niż w selekcji indywidualnej, nie aż tak jak w selekcji rodzinowej.
5
„Metody pracy hodowlanej"- dr Joanna Gruszczyńska, mgr Beata Grzegrzótka
b) HS
Selekcja na podstawie grup półrodzeństwa posiada zbliżoną skuteczność jak dla FS, są to tylko nieco wyższe wartości, zaś również znacznie mniejsze niż w selekcji indywidualnej. Odziedziczalność jest nieco większa niż dla FS, jednak nadal nie przewyższa wartości dla selekcji indywidualnej.
Niska skuteczność selekcji wewnątrzrodzinowej (związana z dokładnością intensywnością selekcji i zmiennością cechy) wynika z większego podobieństwa, tj. ograniczonej zmienności fenotypowej, gdyż nie wykorzystuje się całej puli zmienności fenotypowej populacji.
Selekcja rodzinowa zalecana jest gdy:
- istnieje niska odziedziczalność cechy
- mała zmienność (efekty wspólnego środowiska)
- duża liczebność - metoda stosowana jest w populacjach, gdzie uzyskanie rodzin o znacznej liczebności jest możliwe, np. drób, trzoda.
Selekcja wewnątrzrodzinowa zalecana jest gdy:
- zaznacza się duży wpływ wspólnego środowiska
- mamy do czynienia z małymi, zamkniętymi populacjami, np. hodowle zachowawcze, ginące rasy.
Chcąc selekcjonować w kierunku kilku cech jednocześnie należy uwzględnić:
- odziedziczalność tych cech
- korelację między cechami
- należy ograniczyć liczbę cech selekcjonowanych do minimum
6
„ Metody pracy hodowlanej dr Joanna Gruszczyńska, mgr Beata Grzegrzólka