CCF20081122000

Podobne przypadki obserwowano wśród robotników zatrudnionych przy produkcji gumy. Tutaj przyczyną były tzw. przyspieszacze wulkanizacji, wśród których stosowany jest disiarczek tetrametylotiuramu.

W badaniach chemicznych grzyba nie potwierdzono obecności tych związków, natomiast znaleziono: izoamyloaminę, fenyloetyloaminę, adeninę, hipo-ksantynę, wiele aminokwasów, tyraminę. Wykryto również liczne zasady imi-dazolowe, pochodzące prawdopodobnie z rozkładu histydyny.

Wiadomo, że podobne objawy mogą wywoływać niektóre leki zażyte przed spożyciem alkoholu, np. hydrazyd kwasu izonikotynowego, barbiturany, amido-piryna, sulfonamidy i inne.

Substancje o właściwościach mutagennych

Ostatnio wykazano, że niektóre gatunki grzybów z rodzaju Lactarius (mieczuj) oraz Boletus edulis (prawdziwek), Agaricus bisporus (pieczarka) i Lenti-nus eaodes (shitake) wykazują działanie mutagenne w teście Amesa z Salmonella typhimurium. Działanie to stwierdzano bez aktywacji metabolicznej. Aktywność mutagenna utrzymywała się po zagotowaniu wyciągów z grzybów, uzyskanych przez ekstrakcję etanolem (a następnie eterem etylowym). Działanie mutagenne wykazywała faza eterowa i wodna wyciągu z Lactarius necator oraz faza wodna wyciągu z A. bisporus i L. edodes [124],

Nie wyjaśniono dotąd przyczyn zaburzeń żołądkowo-jelitowych obserwowanych po spożyciu krowiaka podwiniętego (Paxillus involutus), znajdując w nim 12 aminokwasów, mono-, di- i trimetyloaminę, etylo- i dietyloaminę, etanolo-, propylo- oraz izoamyloaminę, histaminę, cholinę, betainę, acetylocholinę i 0,0001% muskaryny, związki purynowe [65].

W mleczaju (Lactarius helvus)_f jak również w muchomorze (A. vaginata), stwierdzono obecność a-aminokwasów nienasyconych w pozycji 8, y o przypuszczalnych właściwościach antymetabolitów [39].

Z grzyba Armillaria tabescens izolowano armilaryzyny A, B i C, z których pierwsza jest pochodną kumaryny (Cooperative Research Group of Kiangsu).

Oprócz grzybów, których trujące składniki poznano, szczególnej uwagi wymagają grzyby szkodliwe, lecz niedostatecznie zbadane, i wszystkie grzyby nie znane zbieraczom.

KWAS SZCZAWIOWY

Jest to związek bezbarwny, krystaliczny, rozpuszczalny w wodzie i w alkoholu, o smaku kwaśnogorzkim, cierpkim.

COOH

I

COOH

2H₂Q

Kwas szczawiowy jest prawidłowym składnikiem moczu ssaków. Prekursorami tego kwasu w metabolizmie organizmu są niektóre aminokwasy, kwas gli-oksalowy¹, kwas askorbinowy, puryny. Stopień wydalania kwasu szczawiowego zależy więc nie tylko od ilości pobranej, ale również wytworzonej w organizmie. Człowiek wydala 90% dawki w postaci nie zmienionej w ciągu 48 h, natomiast szczur 18—70% zależnie od dawki, z czego ok. 30% w moczu i tyle w kale. Reszta ulega rozkładowi w jelicie grubym przy udziale mikroflory.

132

1

Kwas głioksalowy jest metabolitem glicyny, seryny, hydroksyproliny, a także niektórych związków obcych, np. glikolu etylenowego.