Biojurysprudencja, uwzględniając potrzeby XXI wieku, kładzie podwaliny myślowe do praktyki tworzenia i stosowania prawa. Sedno tych podwalin upatruje w życiu jako naturalnej i oczywistej prewartości - źródle i celu wszystkich innych wartości, stanowiącym jednocześnie prenormę - ogólną ramę wskazującą granice dla innych jednostek prawa. Dostrzeganie w życiu zarówno prewartości, jak i prenormy uwalnia biojurysprudencję od wyspe-kulowanych trudności nękających bezpłodnie inne nurty jurysprudencji.
Ogólne założenia biojurysprudencji oczekują na bardziej szczegółowe rozwinięcie. Należałoby najpierw dokonać gruntownego przeglądu dotychczasowych pojęć języka prawnego i języka prawniczego. Wiele z tych pojęć, dzięki przenikaniu do jurysprudencji nadzwyczajnych osiągnięć biotechnologii i biomedycyny, straciło swój pierwotny sens. Są już nieodpowiednie na oznaczenie tego, co tylko pozornie określają. W poszukiwaniu odpowiednich pojęć należałoby stale mieć na uwadze życie jako prewartość i prenormę. Cale prawo w świetle biojurysprudencji to bioprawo, które zgodnie z naturalnym biegiem życia dzieli się na trzy działy, charakteryzowane przez biojusgenezę, biojusterapię i biojustanatologię.1
Wspomniane trzy działy prawa dotyczą trzech głównych sfer życia -publicznego, prywatnego i intymnego* Oczywiście, nie wyczerpują całości owych sfer życia, ponieważ prawo powinno regulować jedynie to, co wymaga regulacji prawem. Gdyby wystarczały same tylko regulacje moralne czy też religijne, prawo byłoby zupełnie zbędne. Poza sferami życia regulowanego równocześnie albo wyłącznie prawem, moralnością i religią istnieją rozlegle sfery życia, w których jakakolwiek regulacja jakimikolwiek normami jest zbędna.
Skoro wszystkie normy, w szczególności normy prawne, odnoszą się bezpośrednio lub pośrednio do określonych stron życia, ze wszech miar uzasadnione jest posługiwanie się nazwą „bioprawo" zamiast nazwy „prawo". Sama bowiem już nazwa „bioprawo" może stale przypominać to, co jest jego
Różnorodne pożytki poznawania i praktykowania biojurysprudencji w poszczególnych gałęziach prawa zarówno krajowego, jak i międzynarodowego dostrzega wybitny kijowski profesor prawa Alexandr Merezhko, Biojurisprudencja - nowyj napriam w suczasti nauci prawa, „Juridiczeskij Żurnal" 2008, nr 1, s. 136 i n.