CCF20110129021

A A

Rys. 6.26. Krzywa miareczkowania Fe(II) za pomocą KMn0₄ przy X = 550 nm; PK — punkt końcowy miareczkowania

Rys. 6.27. Krzywa miareczkowania Cu(II) /u | mocą EDTA przy X = 260 nm

Rys. 6.28. Krzywa miareczkowania Fe(III) /,« mocą EDTA w obecności NH₄SCN jako indybi przy X = 525 nm

absorbancji przy X = 525 nm. Kompleks ten jest jednak mniej trwały od komplrl Fe³⁺—EDTA i dlatego w procesie miareczkowania barwnego tiocyjanianu żelaza! I! za pomocą EDTA następuje odbarwienie roztworu, a krzywa miareczkowania przyjmą postać przedstawioną na rys. 6.28.

Miareczkowanie spektrofotometryczne jest prostą i szybką metodą analizy rozlw rów rozcieńczonych (c < 10^-5 mol • dm^-3). Można je stosować w przypadkach, r wizualnie trudno jest rozróżnić zmianę barwy. Miareczkowanie to można łatwo zniil matyzować.

6.1.5. Zastosowanie spektrofotometrii UV-Vis w analizie jakościowej

Elektronowe widmo absorpcyjne jest cechą charakterystyczną związku chemii nego i określa jednoznacznie związek jednorodny. Należy jednak pamiętać, że na pi/ bieg krzywej absorpcji danego związku duży wpływ wywierają także: rozpuszczalni pH roztworu, warunki pomiarowe, zdolność rozdzielcza przyrządu i temperatura |i

Miiim Spektrofotomctryczne krzywe absorpcji w zakresie UV Vis przyjęto przedsta-!m' w różnych układach współrzędnych, jednak najczęściej s;j to wykresy funkcji: ł l(X),e = J'(X) lub log A = /(X) i logs = /(A,). Wykreśla się również krzywe iilmilnc, np. dA/dX = /(X) lub dT/dX = f(X). Do charakterystyki widm wyko-lltlemy X_lllIlx i e_max- Widmo absorpcji np. roztworu KMn0₄ jest (rys. 6.21) dobrze a ><!.litowane i wyraźnie można wyróżnić 4 pasma:

	A-max [nm]	£max [dm^3 • mol ^1
|HI’illlO /	514	0,78 ■ 10^4
1 ' IM 110 2	533	1,01 • 10^4
1 mm no 3	552	0,96 ■ 10^4
IIIIMIIO 4	574	0,54 • 10^4

W pizypadku związków organicznych widma w zakresie 180-800 nm są stosowane u lulania pewnych zależności strukturalnych i identyfikacji grup funkcyjnych. Uży-itnymi pojęciami są wprowadzone przed wieloma laty określenia: chromofor i aukso-i liiuni

< hromofory są to grupy absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakre-IH() 800 nm. Natomiast auksochromy są to grupy przesuwające absorpcję w kie-ul u lal dłuższych (jest to tzw. przesunięcie batochromowe). Typowe grupy chromo-

!• u u we to:

O / \	— chromofor alkenowy
	— chromofor benzenowy
>=°	— chromofor karbonylowy
N=N—	— chromofor azowy
>=^S	— chromofor tiolowy
N=0	— chromofor nitrozowy

W tablicy 6.6 pokazano wpływ auksochromu (—NH₂) na przesunięcie pasma abolicyjnego na przykładzie etylenu i benzenu.

Ze względu na charakterystyczną absorpcję promieniowania w zakresie 180-800 nm vll|/.ki organiczne można podzielić na kilka grup:

I) Związki zawierające jedynie elektrony a, np. węglowodory nasycone — nie ab-"ibują one promieniowania w tym obszarze i mogą być stosowane jako rozpuszczalniki i<i/y badaniach spektrofotometrycznych.

■’.) Związki nienasycone zawierające elektrony n (chromofory) — absorbują pro-Miicniowanie w zakresie 180—800 nm. Dla węglowodorów nienasyconych z izolowanymi