CCF20130511014

i włączanie siarczanów do chrząstek

9. frakcja HGF - czynniki wzrostu komórek wątrobowych

8.2.Czvnniki hamujące wzrost komórek.

Działają głównie pod koniec fazy (G l) cyklu życiowego komórki opóźniając zapoczątkowanie syntezy DNA lub ‘pod koniec G2 kontrolując mitotyczną

aktywność. Poznano około 20 układów w kyórych działają chalony. Znane są-chalony erytrocytów, granulocytow, melanocytów.

2.    antyneoplastony - są glikopeptydami^ Hamują syntezę DNA, RNA i białek w hodowlach komórkowych.’ Wyróżniamy:’ a) antyneoplastony obojętne - hamujące wzrost różnych komórek nowotworowych,b) antyneoplastony kwaśne - działające jak chalony, ale 3x silniej.

3.    deprimerony - wyizolowane z grasicy cielęcej. Hamują ekspresję genówjia poziomie transkrypcji i translacji.

4.    inhibitor somatomedyn - peptyd wyizolowany z surowicy krwi szczurów chorych na cukrzycę. W układzie „in vitro” powoduje gwałtowne zahamowanie syntezy DNA i RNA chrząstek zwierząt

8.3.Polipeptvdowe czynniki wzrostu wytwarzane przez komórki stransformowane i nowotworowe

Komórki, w hodowli poddane- transformacji- nowotworowej wykazują zmniejszone zapotrzebowanie na polipeptydowe czynniki-, wzrostu. Gdy zwiększa się populacja komórek stransformowanych w hodowli stają się one bardziej niezależne od egzogennych czynników wzrostu. Dzieje się tak na skutek wydzielania do środowiska własnych, swoistych peptydów co pozwala na wzrost komórki na pożywce nie zawierającej surowicy. Gdy wyizolujemy z komórek -nowotworowych czynniki wzrostu i dodamy je do hodowli normalnych koinorek to uzyskają one cechy komórek stransformowanych.

8.4.Interferonv i 8.5-fnterIeukiny Interleukiny:

Interleukina 1 (11-1) - jeden z głównych regulatorów' odpowiedzi immunologicznej i zapalnej. Wyróżniamy dwie formy 11-1: II-1 a i I!-lp. Są one homologiczne tylko w 25%, choć mają podobną strukturę III- rzędową i bardzo podobną aktywność biologiczną. II-1 wpływa na metabolizm i funkcję szeregu komórek uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej oraz procesie zapalnym. Bardzo ważna jest indukcja przez 11-1, przy współudziale antygenu, produkcji 11-2, a także indukcja ekspresji receptora dla II-2.

II-1:

wpływa na proliferację i różnicowanie limfocytów T i B, indukuje wzmożone wytwarzanie neutrofilów i monocytów,. pobudza uwalnianie czynników stymulujących kolonizację.;' wpływa na proliferację fibroblastów i miocytów. pobudza produkcję interferonu-y.

ułatwia rozwój reakcji zapalnej przez chemotaktyczne przyciąganie neutrofilów i monocytów, wzmaga uwalnianie histaminy przez bazofile, produkcje prostaglandyn i składników dopełniacza, oddziaływując na śródblonek 11-1 wzmaga jego przepuszczalność, indukuje jego aktywność prokoagulacyjną, wzmaga przyleganie limfocytów i neutrofilów do komórek śródbłonka. indukuje syntezę białek ostrej fazy w wątrobie..