CCF20140127040

CCF20140127040




242


Księcia druęja. Przyczyny społeczne i typy społeczne

wynika z tego, iż nie ma dla niej gorszego stanu. Na poparcie tej tezy Morselli podaje poniższe liczby. Dotyczą one tylko Francji, lecz z nieznacznymi zmianami można je zauważyć w całej Kumple*.,

l.nta

Udział każdej pici IUt 100 nańh zamężnych lub żonatych (w %)

Udział Każdej pici

na 100samnhd||slw wdowców 1 wiłów (w %)

mężczyźni

Kobiety

mężczyźni

Kobiety

1071

79

21

71

29

1072

70

22

00

32

1073

79

21

59

31

1874

74

26

57

43

1875

81

19

77

23

1870

82

18

78

22

Wydaje się, że udział kobiety w samobójstwach popełnionych przez obie picie w stanie wdowieństwa jest dużo większy niż w samobójstwach kobiet zamężnych. Czy nie świadczy to o tym, że wdowieństwo jest dla kobiety dużo bardziej przykre niż stan małżeński? Gdyby była to prawda, nie byłoby niczym dziwnym, że po zostaniu wdową dobre skutki jej wrodzonych właściwości przejawiają się z jeszcze większym trudem.

Niestety to rzekome prawo opiera się na faktycznym błędzie. Morselli zapomniał, że wszędzie jest dwa razy więcej wdów niż wdowców. We Francji w przybliżeniu dwa miliony wdów przypada na milion wdowców. W Prusach, według spisu powszechnego z 1890 roku, mieszka 450 000 wdowców i 1 319 000 wdów, we Włoszech — 57 lsOOO wdowców na 1 322 000 wdów. Oczywiście w takich warunkach udział wdów jest większy niż udział żon, których liczba jest rzecz jasna równa liczbie mężów. Jeżeli porównanie ma dać pewne informacje, obie populacje należy sprowadzić do jedności. Kiedy jednak zachowa sitj tę ostrożność, uzyska się wyniki sprzeczne z tymi, jakie otrzymał Morselli. W średnim wieku wdów, czyli w wieku 00 lat, wśród miliona zamężnych kobiet 154 popełnia samobójstwa, a wśród miliona żonatych mężczyzn jest 577 samobójstw. Udział kobiet wynosi zatem 21%. Zmniejsza się on wyraźnie w stanie wdowieństwa. Na milion wdów przypada 210 samobójstw, a na milion wdowców — 1017, czyli na 100 samobójstw wdowców dwóch pici przypada tylko 17 samobójstw kobiet. Udział mężczyzn wzrasta natomiast z 79 do 83%. A zatem przy przejściu od małżeństwa do wdowieństwu mężc/y/nn linii więcej niż hohinln, ule, /(icliuwt||e, bo wiem pewnych korzyści, jakie miał w stanie małżeńskim. Mie ma więc żadnego powodu, aby zakładać, że zmiana sytuaęji nie jest dla niego mniej trudna I mniej męcząca niż dla kobiety; prawda jest przeciwna. Wiadomo zresztą, że śmiertelność wdowców jest dużo większa niż śmiertelność wdów; podobnie przedstawia się sprawa liczby zawieranych przez nich ślubów. Śmiertelność wdowców jest w każdym wieku trzy lub cztery razy większa niż śmiertelność nieżonatych mężczyzn, podczas gdy śmiertelność wdów jest tylko nieco większa niż śmiertelność niezamężnych kobiet. Kobieta ma więc tyle dystansu do ponownego wstąpienia w związek małżeński, ile mężczyzna wkłada w to zapału26. Byłoby inaczej, gdyby stan wdowca był dla niego tak lekki i gdyby kobieta, przeciwnie, znosiła go z takim trudem, jak się powszechnie sądzi27.

Jeżeli jednak we wdowieństwie nie ma niczego, co paraliżowałoby w specjalny sposób naturalne dary, jakie miałaby mieć kobieta tylko dlatego, żejest uprzywilejowana w małżeństwie, ije-żeli żaden widoczny znak nie świadczy wówczas o ich obecności, brakuje jakiegokolwiek motywu, aby uznać, że dary te istnieją. A zatem hipoteza o doborze małżeńskim nie dotyczy wcale pici żeńskiej, nic nie upoważnia do tego, aby myśleć, że kobieta powołana do małżeństwa ma szczególne właściwości, które w pewnej mierze zabezpiecząją ją przed samobójstwem. Co za tym idzie, to samo przypuszczenie jest równie mało uzasadnione w przypadku

20Zoh. Jacgucs licrtlllon, syn, /.es cćllbutulres, les uc.imcs..., „Kc.vuc Sclcn-lllk|uc" IH79.

27 ba poparcie swo|cgo twierdzenia Morselli przywołuje lakż.c fakt, ż.c po zakończeniu wojen liczba samobójstw wdów wzrasta dużo bardziej niż liczba kobiet niezamężnych lub zamężnych. Wynika to jednak po prostu z tego, że w tym okresie populacja kobiet zwiększa się w wyjątkowej proporcji; jest więc czymś naturalnym, że jest w niej więcej samobójstw I że len wzrost trwa, dopóki nic zostanie przywrócona równowaga, a różne kategorie stanu cywilnego nie powrócą do zwykłej liczebności.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20140127001 (4) 320 Księcja druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne rzy mają nad sobą tylko
CCF20140127002 (4) 330 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne 330 Księga druga. Przyczy
CCF20140127003 (4) 332 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne Po ustaleniu tego związku
CCF20140127004 (4) 334 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne Czy jednak wówczas nie je
CCF20140127005 (4) 336 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne Mie udało się nam znaleźć
CCF20140127006 (4) 33B Kslęiin <lni(
CCF20140127007 (4) 340 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne Tabela XXIX. Udział obu p
CCF20140127011 (4) 348 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne Zauważyliśmy, że niezależ
CCF20140127012 (4) 350 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne bieta nie miała powodów,
CCF20140127015 (4) 276 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne tych, którzy zmarli z pow
CCF20140127016 (4) 278 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne nigdy niejest się zobowią
CCF20140127017 (4) 200    Księga drufjn. Przyczyny społeczne i typy społeczne / jest
CCF20140127018 (3) 202    Księga clrujja. Przyczyny społeczne i typy społeczne wet c
CCF20140127019 (3) 284 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne wieku te przesądy całkowi
CCF20140127020 (3) 286 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne odrazą chrześcijaństwo mó
CCF20140127021 (3) 288 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne wyznawcy nowej religii sz
CCF20140127022 264    Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne kiedy, zwła
CCF20140127023 266 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne gii zbiorowej i czerpie z nie
CCF20140127025 270 Księga druga. Przyczyny społeczne i typy społeczne musi mleć przedmiot, który Ją

więcej podobnych podstron