CCF20130102076

G — p

2. W uzwojeniach dwuwarstwowych oraz w uzwojeniach jednowarstwowych z grupami dzielonymi liczba grup na fazę równa się liczbie biegunów

G = 2p

Liczba obwodów równoległych. W pewnych przypadkach korzystne jest wykonanie uzwojenia fazowego w postaci dwóch lub więcej obwodów (gałęzi) połączonych równolegle. Aby obwody uzwojenia mogły być ze sobą łączone równolegle muszą być symetryczne pod względem elektrycznym i magnetycznym.

Jeżeli powyższy warunek nie jest spełniony, to w uzwojeniu powstaje asymetria, wpływająca ujemnie na pracę silnika. Nie zaleca się więc podziału uzwojeń na dużą liczbę gałęzi równoległych.

Obwody równoległe uzyskuje się przez odpowiednie łączenie pojedynczych grup lub zespołów grup.

Rozpatrzmy uzwojenie przedstawione na rys. 36. Zasadniczy schemat uzwojenia odpowiada szeregowemu łączeniu grup. Pasmo każdej fazy tworzy jeden obwód złożony z dwóch jednakowych grup, połączonych szeregowo. U dołu rys. 36 przedstawiono sposób równoległego połączenia obu grup w celu utworzenia dwóch obwodów równoległych.

Liczba gałęzi równoległych, na które można podzielić uzwojenie, zależy od liczby jednakowych grup w paśmie fazowym. Wynika stąd, że liczbę gałęzi równoległych można obliczyć z takiej samej zależności, z jakiej oblicza się liczbę grup na fazę.

Dla uzwojeń jednowarstwowych

a = p

gdzie a — maksymalna, możliwa do uzyskania liczba gałęzi równoległych w uzwojeniu jednej fazy.

Dla uzwojeń dwuwarstwowych oraz jednowarstwowych z grupami dzielonymi na połowy

a — 2p

W dalszych rozdziałach pokazano na rysunkach sposoby łączenia wielu uzwojeń w obwody równoległe.

jest dwa razy mniejsza od liczby żłobków, każdy bowiem zezwój składa się z dwóch boków, a więc zapełnia dwa żłobki.

Dwa fragmenty uzwojenia jednowarstwowego przedstawiono na rys. 4. Aby uzwojenie można było wykonać, połączenia czołowe muszą być w pewien sposób odgięte od linii stanowiących przedłużenie żłobków; stąd też dalszy podział uzwojeń jednowarstwowych jest związany z kształtem ich połączeń czołowych. Rozróżniamy pod tym względem dwa rodzaje uzwojeń: uzwojenia piętrowe (rys. 4b) oraz uzwojenia wzornikowe (szablonowe).

Rys. 4. Uzwojenie jednowarstwowe: a) fragment żłobka zapełnionego przewodami stanowiącymi bok jednego zezwoju; b) połączenia czołowe grup uzwojenia

Na rysunku 5 przedstawiono przekroje przez połączenia czołowe różnego kształtu uzwojeń piętrowych. W zależności od liczby powierzchni, na których są umieszczone czoła, rozróżniamy uzwojenia: dwupiętrowe (rys. 5a, b) i trzypiętrowe (rys. 5c, d), inaczej zwane dwu- lub trój-płaszczyznowymi.

1. 3. Rodzaje uzwojeń

Klasyfikację uzwojeń silników indukcyjnych można przeprowadzić wg różnych kryteriów. Najbardziej rozpowszechniony dla uzwojeń rozłożonych w żłobkach jest podział wg sposobu ułożenia boków zezwojów w żłobkach, tzn. podział na uzwojenia jednowarstwowe i dwuwarstwowe.

1.3. 1. Uzwojenia jednowarstwowe

Najistotniejszą cechą uzwojeń jednowarstwowych jest to, że każdy bok zezwoju zajmuje cały żłobek. Z tego względu liczba zezwojów w tych uzwojeniach

Rys. 5. Połączenia czołowe uzwojeń piętrowych: a), b) uzwojenia dwupiętrowe; c), d) uzwojenia trzypiętrowe

Uzwojenia wzornikowe mają zezwoje kształtowane na specjalnym wzorniku (szablonie). Wszystkie zezwoje uzwojenia wzornikowego mają jednakowy kształt, ich wymiary natomiast mogą być jednakowe lub różne. Na rysunku 6 przedstawiono połączenie czołowe uzwojeń wzornikowych.

Rozróżnia się trzy odmiany uzwojeń wzornikowych: uzwojenie wzornikowe grupowe, uzwojenie wzornikowe o jedna-

8