choroszy$7

247

Oprócz części informacyjnej zgodnej z kartą technologiczną, karta instrukcyjna obróbki mechanicznej zawiera:

a)    wyszczególnienie zabiegów i parametrów obróbki,

b)    rysunek części po obróbce w danej operacji, wykonany w położeniu obróbki,

c)    wyszczególnienie ilościowe oprzyrządowania, wyposażenia normalnego i specjalnego z rozbiciem na uchwyty, przyrządy, narzędzia obróbkowe oraz narzędzia miernicze.

Zgodnie z PN-91/M-01171 integralną częścią karty instrukcyjnej obróbki skrawaniem może być dodatkowy formularz przeznaczony na szkic operacyjny (rys. 11.3). Stanowi on graficzne przedstawienie powierzchni obrobionych (wraz z wymiarami oraz tolerancjami kształtu i położenia) oraz sposób ustalania i mocowania przedmiotu. Zaleca się wykonywanie rysunków części we wszystkich kartach instrukcyjnych w jednakowej podziałce, przy czym nie należy umieszczać w nim szczegółów nieistotnych w danej operacji. Powierzchnie obrabiane zaznacza się linią dwukrotnie, a nawet trzykrotnie grubszą od linii konturowych rysunku, a naniesione wymiary są wymiarami końcowymi dla danej operacji. Wszelkie wymiary przejściowe dla poszczególnych zabiegów powinny być podane tylko w opisie. Ponadto istotne jest pokazanie - za pomocą umownych oznaczeń zgodnych z normą PN-83/M-01152 - sposobu ustalania i zamocowania przedmiotu.

Dla operacji o dużej koncentracji technologicznej realizowanej na rewolwerówce, półautomacie, automacie, obrabiarce zespołowej itp., sporządza się rysunki części po każdym zabiegu lub pozycji, dodatkowo do użytku ustawiacza podaje się usytuowanie narzędzi w stosunku do obrabianych powierzchni. Ze względu na ilość miejsca potrzebnego na szkic stosuje się wówczas kartę instrukcyjną o formacie większym od znormalizowanego albo normalną kartę instrukcyjną uzupełnia się rysunkiem stanowiącym tzw. instrukcję uzbrojenia obrabiarki. Karty instrukcyjne do wspomnianych obrabiarek nie są znormalizowane. Można w takich wypadkach skorzystać ze wzorów zamieszczonych w dokumentacjach techniczno-ruchowych tych obrabiarek.

Na podobnych zasadach sporządza się wszystkie pozostałe odmiany kart instrukcyjnych, przy czym opracowują je specjaliści z danego zakresu.

3. Karta normowania czasu (rys. 11.4) zawiera informacje o przedmiocie, operacji technologicznej lub zabiegu, elementach normy czasu pracy oraz obliczeniowo lub doświadczalnie określone wielkości czasu jednostkowego tj i przygotowawczo-zakończe-niowego t_pz. Kartę tę wykonuje się dla produkcji seryjnej i masowej. Po uruchomieniu produkcji jest ona często uzupełniana i korygowana na podstawie pomiarów chrono-metrażowych. Ustalone w ten sposób czasy jednostkowe i przygotowawczo-zakończe-niowe wpisuje się z kart kalkulacyjnych w odpowiednie rubryki karty technologicznej.

Integralnie związane z kartą normowania czasu są karta obliczeniowa i karta chro-nometrażu. Karta obliczeniowa (rys. 11.5) stanowi dokument pomocniczy przeznaczony do obliczania podstawowych składników normy czasu pracy, mający zastosowanie do normowania czasu operacji technologicznych lub zabiegów w zakresie obróbki skrawaniem. Zawiera dane: o operacji technologicznej lub zabiegu, o parametrach technologicznych oraz podstawowych składnikach normy czasu pracy, tj. czas główny t_g oraz