ChZSK9

9

stopniowo i niepostrzeżenie

lub nagle, po dźwignięciu ciężaru, w trakcie zajęć sportowych lub wypadku (pourazowe zesztywnienie barku).

Nagłe rozerwanie większej części mięśnia nadgrzebieniowego prowadzi do ostrego ograniczenia ruchomości barku, które określa się również jako PHS pseudoparalytica

Zapalenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia

■    Ścięgno głowy długiej m. dwugłowego ramienia i bezpośrednie sąsiedztwo ścięgna pierścienia rotatorów wzajemnie na siebie wpływają, a ich tarcie o siebie może powodować stany zapalne głowy długiej.

■    Klinicznym objawem jest ograniczona bolesność uciskowa na przedniej stronie stawu barkowego.

■    W dalszym przebiegu zapalenia ścięgna m. dwugłowego może ono ulec zerwaniu (PHS destructiva). Do uszkodzenia dochodzi wskutek rozejścia włókien ścięgna w rowku kostnym.

■    Utrata funkcji po zerwaniu głowy długiej m. dwugłowego jest niewielka, ponieważ czynność całego mięśnia przejmuje jego głowa krótka.

Leczenie operacyjne rozważa się tylko u ludzi w młodszym wieku i polega ono na zamocowaniu dalszego kikuta ścię^ .a w rowku międzyguzkow

•    Leczenie zespołu bolesnego barku (PHS)

Zachowawcze: podstawy leczenia we wszystkich postaciach PHS są podobne.

Zależą przede wszystkim od dominujących objawów klinicznych.

W początkowym okresie ostrego zespołu bólowego stosuje się:

•    leki przeciwbólowe,

•    przeciwzapalne,

■    zimne oki y,

■    oszczędzanie kończyny dla uniknięcia wywołujących ból ruchów odwodzenia i rotacji.

W żadnym jednak wypadku nie wolno unieruchamiać barku, bowiem prowadzi to do jego zesztywnienia.

♦    Fizykoterapia I kinezyterapia znajduje zastosowanie raczej w przewlekłych postaciach PHS. Kinezyterapia - wskazane są:

■    ćwiczenia z zastosowaniem wyciągu w osi kończyny, aby zmniejszyć nacisk głowy k. ramiennej na wyrostek barkowy.

■    tc samo można osiągnąć również ćwiczeniami wahadłowymi opuszczonej kończyny.

Uwaga! W okresie ostrym przeciwwskazane są ćwiczenia z kończyn^ uniesioną ponad głowę.

■    ćwiczenia prawidłowej siły i koordynacji mięśnia naramiennego i rotatorów barku. Dzięki nim zmniejsza się bolesne napięcie jednych mięśni, a osłabione ulegają wzmocnieniu.

■    ćwiczenia poprawiające ograniczoną ruchomości stawu.