CIMG0140

5.3.6. Obowiązkowe przetarci

Wprowadzono obowiązkowe przetargi przy zbywaniu nieruchomo* sci na własność lub w użytkowanie wieczyste. Istnieje obowiązek zorganizowania przetargu pierwszego, a jeżeli nieruchomość nie zostanie zbyta w przetargu pierwszym, to istnieje obowugek zorganizowania przetargu drugiego, z możliwością obniżenia ceny wywoławczej. Po bezskutecznym przetargu drugim nieruchomość może być zbyta na wzajemnie uzgodnionych z nabywcą warunkach, bez konieczności organi-Amania kolejnych przetargów. Wprowadzenie obowiązkowych przetargów umożliwia wybór kandydata na nabywcę nieruchomości według jednoznacznych kryteriów, co jest szczególnie ważne po zniesieniu w obrocie nieruchomościami trybu odwoławczego.

5.3.7. IYyb be/przetargowy

Pomimo wprowadzenia obowiązkowych przetargów, dopuszczono w niektórych przypadkach obrót hezprzetargowy. Przypadki te są jednoznacznie określone w obowiązujących przepisach, co oznacza, że obrót hezprzetargowy nie jest uzależniony od uznania właściciela nieruchomości. Przykładem obrotu bczprzetargowego jest zbycie lokalu na rzecz jego najemcy. Przypadków takich jest kilka, wszystkie są wymienione w art. 34 i art. 37 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

5.3.8. Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców

Cucfeoziemcy mogą w Polsce nabywać nieruchomości we wszystkich formach władania dopuszczonych dła polskich osób prawnych i fizycznych (z wy jątkiem trwałego zarządu). Mogą więc nabywać nieruchomości nawet na własnosc i w użytkowanie wieczyste, z tym że na nabycie nieruchomości w tych dwóch formach władania muszą uzyskać uprzednio zgodę Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zgoda ta jest udzielana na podstawie ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu

nieruchomości przez cudzoziemców. Należy ją uzyskać przed przystąpieniem do zawarcia aktu notarialnego, a więc nie jest wymagana przy przystąpieniu do przetargu. Ustawą z dnia 15.03.1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców wprowadzono możliwość nabywania przez nich niektórych nieruchomości bez konieczności uzyskiwania zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Bez wymaganej zgody cudzoziemiec może nabywać następujące nieruchomości:

*    lokal mieszkalny,

*    inną nieruchomość niż lokal mieszkalny, jeżeli posiada kartę stałego pobytu w Polsce i zamieszkuje w naszym kraju co najmniej od 5 lat,

*    inną nieruchomość niż lokal mieszkalny, jeżeli jest współmałżonkiem obywatela polskiego, posiada kartę stałego pobytu w Polsce i zamieszkuje w naszym kraju co najmniej 2 lata, a nabywana nieruchomość będzie majątkiem wspólnym małżonków,

•    w przypadku, gdy nabycie następuje na zasadach dziedziczenia ustawowego,

*    w przypadku, gdy nieruchomość nabywa osoba prawna na cele statutowe, jeżeli łączna powierzchnia nieruchomości nabytych na terenie kraju (w miastach) jest nie większa niż 0,45 ha.

Istnieje przy tym zakaz nabywania nieruchomości przez cudzoziemców w strefie nadgranicznej.

Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. definiuje jednocześnie, kogo należy uznać za cudzoziemca w obrocie nieruchomościami. Definicja ta odnosi się do:

•    osób fizycznych,

•    osób prawnych,

•    spółek mieszanych polsko-zagranicznych.

Osobę fizyczną uważa się za cudzoziemca wówczas, gdy nie posiada obywatelstwa polskiego.

Osobę prawną uważa się za cudzoziemca wówczas, gdy jej stała siedziba znajduje się poza granicami Polski.

Spółkę mieszaną uważa się za cudzoziemca wówczas, gdy podmioty zagraniczne posiadają ponad 50*5- kapitału zakładowego spółki.

49