Ciągnienie rur04

Rys. 12.7. Ciągarka bębnowa:

1 — bęben, 2 — rozwijarka, 3 ■ ciągali⁰* U — przekładnia zębata stożkowa, 5 - przekładnia zębata redukcyjna, 6 - silnik elektryczny

Rys. 12.8. Podstawowe metody ciągnienia rur:

a - ciągnienie swobodne, b - ciągnienie na trzpieniu stałym, c - ciągnienie na trzpieniu ruchomym, d - ciągnienie na trzpieniu swobodnym

Ciągnienie rur na trzpieniu stałym (rys. 12.8b) polega na przeciąganiu miry pomiędzy nieruchomym ciągadłem i nieruchomym trzpieniem o krótkiej części roboczej. Hura przemieszcza się przez szczelinę pomiędzy trzpieniem a powierzchnią roboczą ciągadła. W celu zabezpieczenia przed przesu-l

Waniom się trzpienia wraz z rurą,_ wskutek działania sił tarcia, trzepleń tan zamocowany jest na tzw. jżerdzinlOiutwierdzonej do ciągarki. Żerdziną jednocześnie może być podawana emulsja smarująca.

Ta metoda ciągnienia pozwala nu równoczesne zmniejszenie średnicy zewnętrznej rury i jej grubości ścianki, przy czym w porównsiniu z metodą ciągnienia swobodnego pozwala na wytwarzanie rur o znacznie wyższej dokładności wymiarów oraz o lepszej jakości powierzchni.

Jednakże konieczność stosowania żerdziny powoduje szereg niekorzystnych efektów, które ograniczają możliwości tej metody ciągnienia rur. Trzpień osadzony na sprężystej żerdzinio doznaje, na skutek wahań wartości siły tarcia, drgań poosiowych. Jeżoli żerdzina jest krótka, to częstość tych drgań Jest wysoka, a amplituda mała. V takiri przypadku drgania te nie mają wyraźnie szkodliwego wpływu na wyniki procesu. Jednak ze zwiększeniem długości żerdziny okresy drgań są dłuższe i amplituda większa. !'i'v:o-duje to pogorszenie się jakości wewnętrznej powierzchni rury.Możliwość występowania znacznych drgań przy ciągnieniu na trzpieniu stałym wzrasta wraz ze wzrostem^ prędkości ciągnienia, współczynnika wydłużenia, nierównomierne) śc i grubości ścianki oraz długości ciągnionej rury wsadowej. Drgania układu sprężystego żerdzina - trzpień są więc bardzo niekorzystnym zjawiskiem, gdyż pogarszają jakość wytwarzanycli rur, ograniczają możliwość stosowania dużych prędkości ciągnienia oraz możliwość wytwarzania

rur o znacznych długościach,

^: -.....i

Stosowanie żerdziny ponadto uniemożliwia wykorzystanie ciągarek bębnowych, ograniczając realizację tej metody ciągnienia do ciągarek ławowych.

Konieczność umieszczenia w ciągnionej rurze żerdziny o przekroju zapewniającym jej odpowiednią wytrzymałość uniomożliwia stosowanie tej metody ciągnienia do wytwarzania rur o małych wymiarach przekroju poprzecznego .

Przy stosowaniu tej metody ciągnienia maksymalne wartości ubytku przekroju w przypadku rur stalowych w warunkach produkcyjnych wynoszą    =

= 30 i 35$. „

Ciągnienie rur na trzpieniu ruchomym (rys, 12.8c) polega na przeciąganiu rury pomiędzy nieruchfonym ciągadłem i ruchomym trzpieniem o długiej części roboczej, przesuwającym się wraz z rurą. Ciągnienie może przebiegać z uchwyceniem za koniec rury lub z jednoczesnym uchwyceniem za koniec rury i za trzpień. Długość trzpienia powinna być nieco większa od długości przeciągniętej rury. Po przejściu przez ciągadło rura zostaje mocno zaciśnięta na trzpieniu.

Przy tej metodzie ciągnienia następuje zmniejszenie średnicy zewiię<r/-nej i grubości ścianki rury.

W procesie tym (w odróżnieniu od ciągnienia na trzpieniu stałym). «• iy tarcia występujące pomiędzy wewnętrzną powierzchnią rury a trzpieniem skierowane są zgodnie z przesuwającą się rurą i pomagają w prowadzeniu procesu oiągnienia. Wiąże się z tym zmniejszenie naprężeń rozciągających