DINOZAURY
8

Wielcy roślinożercy

J

Do czasów współczesnych odkryto kości wielu gatunków dinozaurów roślinożernych, które ewoluowały w jurze i kredzie.

Jeden z największych

Diplodok miał 27 metrów długości i należał do najdłuższych dinozaurów. Podobnie jak większość roślinożernych gigantów, miał długą szyję. Jego ogon mierzył około 14 metrów i był tym samym równy połowie długości całego ciała zwierzęcia. Kiedy dinozaur się poruszał, jego ogon i szyja znajdowały się prawie na tej samej wysokości. Łacińskie słowo diplodocus, które stanowi jego nazwę, oznacza „podwójną belkę". Zwierzę nazwano tak prawdopodobnie dlatego, że jego długi i giętki ogon był dość charakterystycznie zbudowany - pod kością ogonową dinozaura wyrastała druga, dodatkowa kość. Diplodok wykorzystywał swój ogon do obrony przed napastnikami.

Wysoki czy niski?

Do niedawna wielu naukowców uważało, że diplodok, podobnie jak brachiozaur, podnosił wysoko swoją długą szyję, aby skubać liście z wierzchołków wysokich drzew. Współczesne badania skamieniałości udowadniają jednak, ^ że jaszczur ten nie mógł podnieść głowy ponad poziom swoich barków, co znaczy, że nie mógł żywić się liśćmi rosnącymi na wysokich drzwach. Podstawą jego diety były zatem paprocie i niska roślinność. Oznacza to, że diplodoki i brachiozaury mogły żyć na tym samym obszarze, ponieważ odżywiały się inaczej i nie j musiały konkurować ze sobą o pożywienie.

f Na ilustracji można zobaczyć szkielet diplodoka. Zwróć uwagę na liczbę kości, z których zbudowany jest ogon!