DSC00023 (10)

♦ poniżej 0,5 GHz - występuje przenikanie fali elektromagnetycznej i tylko 30% energii zostaje zamienione na ciepło.

Dla określenia norm bezpieczeństwa przyjęto, że podwyższenie temperatury ciała powyżej 1°C jest już szkodliwe, i w ten sposób określono dawki promieniowania wywołujące takie podwyższenie temperatury. V

W tabeli podano dawki promieniowania w funkcji częstotliwości fali, przy czym dawki te przyjęto określać w jednostkach GSM (Gęstość Strumienia Mocy fali elektromagnetycznej, który przepływa przez jednostkę powierzchni ciała w ciągu 1 s; GSM wyraża się w W/m² lub lepiej w jiW/cm²). Jak wynika z tabeli 1.3, ciało może przyjąć najnmięjsza dawkę promieniowania przy przenikaniu głębokim.

^    Tabela 1.3. Zakres częstotliwości fali elektromagnetycznej i dopuszczalne

i _dawki promieniowania    „

Częstotliwość IGHzl	Dawka napromieaiowaaia |W/cm^2]
do 0,5	0,03
0,5-3,0	0,01
>3,0	0,02

Energia fali elektromagnetycznej wypromieniowana w podanym paśmie częstotliwości jest tym bardziej niebezpieczna, że człowiek nie odczuwa skutków jej działania (brak recepto-jpw wrażliwych na zmiany temperatury wewnątrz organizmu).

Zagrożenie promieniowaniem fal elektromagnetycznych w.cz. zależy również od kąta padania fali na ciało człowieka, a także od tego, jaką część ciała jest narażono na promienio-wanielWedług wielu autorów, przegrzewanie się tkanek zachodzi w następującej kolejności: tkanka tłuszczowa, szpik kośmy, kości - tkanka kostna, płuca, skóra, śledziona i wątroba, mózg, mięśnie 1 tkanka mięśni. Szczególna wrażliwość na działanie cieplne wywołane folą elektromagnetyczną w.cz. wykazują narządy rozrodcze człowieka, oko i mózgowie. |

(Stopień przegrzania różnych tkanek organizmu człowieka zależy od takidTćzynników, jak: pojemność cieplna, przewodnictwo cieplne, prędkość z jaką energia cieplna wywołana falą elektromagnetyczną jest absorbowana, sprawność układu krążenia. Należy podkreślić, że tkanki lepiej ukrwione szybciej ulegają przegrzaniu, jednak krążąca krew przenosi ciepło do tkanek otaczających, wobec różnice w przegrzaniu poszczególnych partii tkanek mogą być łatwiej wyrównanej W krytycznym przypadku, przy napromieniowaniu dużymi dawkami GSM i jednocześnie długim czasie działania fali na organizm żywy, może dojść do prze-krwawień, oparzeń, a nawet do martwicy narządów wewnętrznych. Przy powierzchniowym nagrzewaniu, niepokój i nieprzyjemne uczucie towarzyszące osobie napromieniowanej świadczą o znacznym podniesieniu się temperatury ciała i zbyt długim przebywaniu człowieka w zasięgu intensywnego działania pola elektromagnetycznego w.cz. lub b w.cz. I

Oprócz w/w objawów nagrzewania powstają inne, które nie wynikiem wyłącznie wzrostu temperatury; oddziaływanie zjawisk, obejmowanych nazwą „zjawiska ekstratermiczne”, występuje przy mniejszych natężeniach pola, nie wpływa na podniesienie temperatury w tkankach, objawia się wystąpieniem zmian czynnościowych w ośrodkowym układzie nerwowym, a efekcie wystąpień iem^bólów głowy, zawroty, pobudliwość i nadwrażliwość nerwowa, znużenie i ogólne osłabienie, bezsenność przy jednoczesnym uczuciu senności, stany lękowe i depresyjnej

|H Przepisy krajowe (Dz.U. nr 48/1961 i Dz.U. nr 21/1971) dopuszczają przebywanie w polu działania energii promieniowania elektromagnetycznego w.cz. i b w.cz. w następujący 1 sposób:

♦    w czasie nieograniczonym - w polu o GSM = lOpW/cm²

♦    w czasie do 2 godzin na dobę-w polu o GSM od 10 do 100pW/cm²