Imm 2MM> iM^ii Aspwro • iMadi flacateii^ijib. Naym s Stwtdi ^pedgncaMrKf. a ptwwci • iMpk krifacfc • ranmutu MMdHBt Tyrśkemtj bmiommm •(. x <ńrit zjawisk ksyzyaonpti mmżma tar*iQ «paoaX tprnmc wu ■•pai prmte^Mifuuia, ro . _i j_i fli i r| >iw rr ■ i — memjek bmIm* db •zroffa (przędą^
2jpmdu> r>n«p pnmkw0*'-mcanici wyssepppe nse tySfco w przy. padk . sm pno nm iifc nuż}~% > >>s£aacfe yadwdwow *» fr -•« 3hse owale dsyik fcf ^ Urpmrp arceanaio. że |r«a « nkiki (tael at mi aa »«•**"*; nKwagjK fpadmtefca). Z»t,xi a v. 9bi|s aa F Dmta pup. <ee . dzisiejsze przed-■(htMn. artaaca ćsbsl. me aqł szans aut przeżyć* »' dobie paiidiiiaayrfc zmaa ■. —uwaep. m a* zdobędą L^npiaKy pr/ed-afliaazyk' PR, a
ścSgiay : adponadma jq w daedaat dnabława pwpaifci/caj pzsda(iBMaMĆ paataap 22 Kdq okadoar skoiki; niepewność, yoa ■J.ioaaą gtoaac acdapKiaB iafonaacy, oIczook, wynikają-12 z -er-asenom.-kii Tamorn ryzyko, z»tązaae / mo/imością CJ5CT-paaa a* tyftw tarnm. ale i paniirai ona. Niepewno*, zależno*
> ryzyfco aa aąjb«daq oczywistymi i najczęściej występującymi rrrkmm fc«drp> BMKpD pnaiiąanpM
Orgaańcaępe tpnwdnębsorstwaj probayą radzić aobie z tymi zjawiskami. czyli fcaapaamć kh wpływ Rezałtatem tego jest konieczność zarządzania mmi h lrmnai ma lai i : koordynowania zarówno wzajemnego oddziaływania poenztpółoycb częia organizacji, jak i jej działań pito calowa w MMonku do ococzema. Pojawiają się wtedy dwa podstawowe dyfewary, przed którymi staje każda rozwijająca się organizacja: dylemat wzajemności i dylemat adaptacji (9. », 44(1].
Przejawem działań kompensacyjnych M przede wszystkim takie czynności, jak planowanie, organizowanie, motywowanie i kontrolowanie. Mają one na celu zapewnienie przetrwania organizacji. Problem ten pojawia się niejednokrotnie, zazwyczaj też me udaje się go definitywnie rozwiązać, gdyż otoczenie ciągle zmienia się, jest w permanentnej turbulencji. Raz zastosowane metody stają się po pewnym czasie bezużyteczne i trzeba je zastępować nowymi. Stąd właśnie, jak się wydaje, wynika zmienność i nietrwaloii wielu koncepcji i teorii zarządzania organizacjami. Zarządzanie jako kompensacja stanowi więc funkcję systemów (organizacji), umożliwiającą przetrwanie
I llVaiu Mi takiego zarządzam* potęga a* tth utabiltmcp I «mb nidrr mapeaanki, nteaoió i ryzyka
■ ytepcc. pk* oepOBzacyc zajmuęą w ouczmMi m JK *■» <k*t
I » 9Mt Z jednej «««? druta bram pnmm tMraf A /ęorfnse I ttarm «r*'S£Jcie otoumy wytaaąn ftaiwateą ddMModć do upadku I .jw paMsdwg* OjhroM kv MowT), z drapq zaś każdy I jpwai św* do poprwy Mcpi petntaema "*<X*er. -tsicrtm*, gśfrwwt I a flaaii do majek ipttMM. Tió iiujrtojni 'isutmmm, pkx o tej
%«pófcanm anoizermit mc ry&o doNrap^i Daw/&oK I zaśaLde wręcz traktują je ssk.o szansę. 1 iarptiiUri badacz u» I metmfti amparńa, T Ptimaapml żc ..sukces przychodzi do cycfc r:-r-/> lubiąchaos. ctągfe zmiany. a meto tych, kwrry /mtcrrajĄ do I *fc dwunacji" J39, «. 2}.
^ podstawie dotychczas przedstawionych uwag mo/na uaier-J dzic. źr organizacje kształtują swój byt w triadzie: zaistnienie ■ selekcja) ~ pracżyot, przettwaoit (koinpeniaga) -- doskonalenie osiągniętego *tano (zmiana). Selekcja, kompensacja i zmiana i w orzą tr/y pod-I Kawowe filary egzystencji organizacji jako systemu działania w tur-buiemnym otoczeniu, czyli inaczej mówiąc — tryptyk rozwoju organizacji.
Warto przy tym pamiętać, źe jakkolwiek koncepcje organizacji jako otwartych systemów działania zaczęły się upowszechniać dopiero na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, są one jednak w pewnym sensie cgzcmplilikacją tzw. zasady potrójnego ponaglenia, sformułowanej jeszcze w latach trzydziestych przez Alfreda N. White-heada. Autor ten twierdził, że ..wytłumaczeniem aktywnego ataku na otoczenie jest potrójne ponaglenie: (I) aby żyć. (II) aby żyć dobrze. (III) aby żyć lepiej. Sztuka życia polega na tym. aby po pierwsze, być żywym, po drugie, żyć w sposób zadowalający, i po trzecie, uzyskiwać wzrost zadowolenia" (4. s. 366].
I . Pszczołowski w książce „Organizacja od dołu i od góry” stawia pytanie: „Pod jakim patronem rozwijają się organizacje?". Według niego odpowiedź można znaleźć w hinduizmie, w postaci boga Trimurti. objawiającego się w trzech postaciach: Brahmy, który
23