DSC00237 (25)

* radiowe > lO"⁴ m i mikrofale 10"⁴ - 110'¹ m podczerwień 7'10*⁷-2-l(r*m & * widzialne 4^<10‘⁷-8-10*⁷m »»•« ultrafiolet 4*10*⁷- 10‘⁸m * - rentgenowskie 10'¹³ - 5-10*⁸m

-    gamma < 10*¹⁰ m, b) strukturę linii

r - widma liniowe - widma atomów (jonów) swobodnych

f - widma pasmowe — linie są zgrupowane bardzo gęsto obok siebie, są to widma cząsteczek, np. ĆO2, NH3, CH4,

-    widma ciągłe - charakterystyczne dla materii skondensowanej, ciał stałych cieczy i gazów t 'W wysokich ciśnieniach.

r Widma liniowe i pasmowe są charakterystyczne dla danej substancji, a więc określająjąw^ '

Pr sposób jednoznaczny. w) sposób wytwarzania:

■    - widmo emisyjne,

■    - widmo absorpcyjne.

- Widmo emisyjne jest widmem promieniowania jakie wysyłają atomy albo molekuły wzbudzone do wyższych stanów energetycznych. Atom albo molekułę można wzbudzić do wyższego stanu poprzez zwiększenie temperatury danej substancji. Wzbudzenie takie nazywa się wzbudzeniem termicznym. Wzbudzenie wszelkiego innego rodzaju nazywa się wzbudzeniem luminescencyjnym -elektroluminescencja (występuje w wyładowaniach elektrycznych), chemiluminesceneja (podstawową rolę odgrywa energia chemiczna), fotoluminescencja (gdy atom pochłania kwanty energii świetlnej).

Widmo absorpcyjne otrzymuje się gdy światło o widmie ciągłym przechodzi przez warstwę substancji, która pochłania fale elektromagnetyczne ó charakterystycznych dla siebie częstościach, czyli o częstościach jakie sama emitowałaby gdyby była wzbudzone do wyższego stanu Energetycznego. Przykładem widma absorpcyjnego jest widmo Fraunhofera na tle widma ciągłego światła słonecznego z liniami.

6. Zjawisko dyspersji

i Światło przechodząc przez pryzmat ulega odchyleniu. Jeżeli pryzmat obrócimy wokół osi pokrywającej się z krawędzią kąta (p to kąt odchylenia § ulegnie zmianie, przyjmują: wartość jrtninimalnądla symetrycznego biegu promienia. Kąt 9 nazywa się kątem łamiącym pryzmatu.

I Szczegółowe informacje dotyczące biegu promienia w pryzmacie I znajdzie Czytelnik w instrukcji na str. 182.

Zgodnie z prawem Sneliusa

sin ar _c _ sin P v

kąt załamania światła zależny jest od prędkości światła w danym ośrodku, która z kolei może zależeć od długości fali. Współczynnik i Załamania światła jest więc funkcją długości fali, którą w przybliżeniu można zapisać jako:

■j B

fMtti