1.3. Działanie metali ciężkich na białka
Dodatek do roztworu białka kationów metali ciężkich powoduje utworzenie kompleksów, które w większości są nierozpuszczalne i wypadają z roztworu. Metoda ta służy do wytrącania białek przy oznaczaniu innych substancji.
Wykonanie
Do 3 probówek wlewamy po około 2 cm3 roztworu białka jaja kurzego, następnie kolejno dodajemy roztwory soli miedzi, żelaza i cynku. Obserwujemy zawartość probówek.
\ 1.4. Działanie stężonego kwasu azotowego • próba Hellera
Stężony kwas azotowy denaturuje i wytrąca białko z roztworu. Reakcja ma charakter nieodwracalny.
Wykonanie
Do probówki odmierzyć około 2 cm3 stężonego HNOs i kroplami dodawać około 1 cm3 roztworu białka. Zanotować obserwacje.
f ^1.52 Działanie stężonego kwasu siarkowego
Stężony kwas siarkowy i solny powodują denaturację białka, ale bez wytrącania się białka z roztworu.
Wykonanie
Do probówki odmierzyć około 2 cm3 stężonego H2S04 i kroplami dodawać około 1 cm3 roztworu białka. Powstający początkowo osad rozpuszcza się natychmiast w stężonym kwasie siarkowym.
j 1.6. Działanie taniny
Tanina chińska oraz inne garbniki roślinne tworzą z białkami nierozpuszczalne kompleksy.
Taninę wykorzystuje się do oznaczania obecności białek w roztworach bardzo rozcieńczonych - poniżej 100 pg. Metoda taninowa polega na spektrofotometrycznym oznaczeniu zmętnienia.
ch2or
OH
OH
R — reszta depsydu kwasu galusowego
i
II
R-0 'j-Y 0-R
0—R
tanina chińska
Wykonanie ' P°
uS04 ■
Do probówki wlać około 2 cm3 roztworu białka jaja ku dodać 1 cm3 odczynnika taninowego. Obserwować, czy poj . 2H,0 zmętnienie lub osad. * i 8 cm3
V
Białko jest elektrolitem amfoterycznym. Umieszczając białko w roztworach o odpowiednich stężeniach jonów H+ dochodzi się do takiego stężenia, w którym cząsteczka białka będzie elektrycznie obojętna. Takie pH nazywa się punktem izoelektrycznym (pi). Białko w punkcie izoelektrycznym ma obniżoną rozpuszczalność i wypada z roztworu.
W statywie umieszcza się 9 suchych probówek. Do probówki 1 odmierzyć 3,2 cm3 CH3COOH oraz 6,8 cm3 wody destylowanej. Do pozostałych probówek wlać po 5 cm3 wody destylowanej. Następnie 5 cm3 roztworu z probówki | przenosi się do probówki 2, po wymieszaniu pobiera się 5 cm3 roztworu i przenosi do probówki 3 itd. Z ostatniej probówki (9) odrzuca się końcowe 5 cm3.
W ten sposób uzyskujemy skalę rozcieńczeń o wartościach pH:
' Nr probówki |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 I |
cm31 mol/1 CH3COOH |
1,6 |
0.8 |
0,4 |
0,2 |
0,1 |
0,05 |
0,025 |
0,012 |
0,006 |
pH roztworu |
3,5 |
3,8 |
4,1 |
4.4 |
4,7 |
5,0 |
5,3 |
5.6 |
5,9 |
osad | |||||||||
przezroczystość roztworu nad osadem |
159