DSC00378 (8)

L’AN SE RAIEUNISSOIT...

/wJ    ot© (6 -

"    p^\

Rok był młody, jak drzewo, co na się liść bierze,^!    '

Gdy dla ciebie, okrutna, serce mi zabiło.

Szesnaście lat kwiatami swymi cię wieńczyło A liczko miałaś jeszcze dziecinne d świeże,

Kobietą i dziewczynką w równej byłaś mierze:

Ręce, usta, dźwięk mowy — wszystko pięknym było; Białe czoło bogince raczej się godziło,

Oczu twoich wejrzenie zabić mogło, wierzę.

Miłość, co się z owego widoku zbudziła,

W mym sercu jak w kamieniu twą piękność wyryła I jeśli nawet dzisiaj jej wdzięki ozdobą

Nie są d już jak dawniej^H Bo mniej mi jest pamiętną ta. NiźB słodkie wspomnienie tej.

mc gaśnic

co dziś jest tobą

co

kiedyś była.

Przekład M. Wronckiej.

Q/rv&

aAAAJ-

r^v

_ŁnxA

i AAT*^

%

ODY