i
Białka wiążące jony Ca-+ o działaniu regulatorowym
I v>n
Białka wiążące z dużym powinowactwem jony wapniowe w komórce (Ko 1©"*-1©"*) nazywa się białkami receptorowymi dla Ca2*, jeżeli po połączeniu się z nim zmieniają swoje właściwości biologiczne. Wśród nich wyróżnia się tzw. rzeczywiste białka receptorowe Ca2*, które nie mają właściwości enzymatycznych, ale po związaniu się z Ca2* oddziałują na inne białka i poprzez nie wpływają na reakcje komórkowe. Zalicza się do nich między innymi kalmodulinę. tropomnę C i parwoalbuminę. Drugą grupę stanowią białka enzymatyczne, których aktywność wzrasta w obecności jonów wapniowych i nie jest ona zależna od występowania podjednosłek regulatorowych łączących się z tym jonem. Wśród nich można przykładowo wymienić enzymy występujące w błonie wewnętrznej mitochondrium (dehydrogenaza fosforanu głiceroloaldehydu) lub jego macierzy (dehydrogenaza pirogronianowa. dehydrogenaza kwasu a-ketoglutarowego). Mówiąc
0 tej grupie białek enzymatycznych należy wspomnieć o kalpainach stanowiących tzw. Ca2* zależne protcinazy cysternowe (kalpaina I-aktywowana przez [Ca2*] =100 pmol/1. kał parna fl-stymulowana przez [Ca2*] = 1-5 mmol/1). Enzymy te są zdolne do ograniczonej proteołizy uoponiny T. troponiny I. tropomiozyny, receptorów estrogenowych i progesteronowych, kinaz białkowych (np. kinazy białkowej C) oraz białek cytoszkieletu. Kalpainy są selektywnie hamowane przez białko o nazwie kalpastyna tworzące z nim kompleks przy niskich stężeniach Ca2*. Podwyższenie się stężenia jonów wapniowych powoduje jego rozpad i tym samym aktywację uwolnionej cząsteczki enzymu. System kalpaina-kalpastyna odpowiedzialny za ograniczoną
1 nieodwracalną proteolizę białek komórkowych odgrywa prawdopodobnie dużą rolę fizjologiczną w komórce.
Jednym z lepiej poznanych rzeczywistych białek receptorowych Ca2* jest kalmodulina wymagająca osobnego omówienia ze względu na jej szczególną rolę w odpowiedzi komórkowej.
Ri«M
mdLtUBlti
ibasmsF
ddmd.**
rąrima& Stnj^ (ster1*1*^
Kalmodulina
Kalmodulina (CaM) jest białkiem zbudowanym ze 148 aminokwasów mającym cztery miejsca wiążące Ca2*. Przyłączanie się jednego jonu wapniowego do któregokolwiek z tych miejsc powoduje takie zmiany konformacyjne w cząsteczce, że związanie się z nią następnego jonu Ca2* wywołuje odsłonięcie części hydrofobowej jej łańcucha (rys. 28.14). Jest ono konieczne dla połączenia się kalmoduliny z zależnymi od niej enzymami (powinowactwo rzędu 109mol/l), lecz nie wystarczające do ich aktywacji. Zachodzi ona dopiero po przyłączeniu się do niej co najmniej trzeciego jonu Ca2*.
Kinetykę wiązania jonów wapniowych z kalmoduliną i enzymem zależnym od kompleksu z CA2* kalmoduliny przedstawiają następujące reakcje:
fKUttf*'. akup", KlCffj
Ctf . _
CaM - ---— CaM ■ CcF
Co2*
:CaM • CaJ*
=Casf. Co*
: CcM • Ca;
Ki
Kj
E - CaM===^ - CoM - Co1" Hf Bgeort-off ~ E*- CoM"-Cof — E'- Ca*f- CaT