DSC00833

lyMnyfit (*fi*sihik# fy0i HWUt ts* W*

WiŚ ptH&Mftlta mU^UlŚfytfł* c>ic.'i-'s,>r.*/, Ąt który U#*4ą MflMfef |**44#j# S/udl/t# -/ f/ttt.ki-., „;. _/t,jy

,>, f. t.    4    ttftt/.    ,_(f

***&$* $ teh „wyow/w#^ *tyii ftWrtoiM/i tutł-m Imfri* f-t WfUnUAftf jfioWl t*njląsl/n/    fi

W tak ów /    fasffflyby 6wfa*U_:#y*. yów**l*ż ••■-.. ■,

lii feNP#$t «i Mwfkwtef

Wy4*$a S4 jgŚft&U/ f% pf%fW)Ąyj*rti*t    . . ,

jg| ffjw*£$ł jwlne&ł było (tH tył# *ryfłf/#itł #kt *?*■,.< Ułtotfhi* pfWf&tft 4&%iffttf UU*t&tfkt4fii tUf HpWniłOtu W##*>    W6$ity0Mfił    praktyka, V\/ify

mtfrwMi poddawany &yl ciśnieniu (rfteptlftyth ęu-kMhw lito* adr Ich klasycy **n«. jak it?ś umiał dó*enić W*Jt*tf t*h*Mw to#fank:ż6faey€h V*bnlCłna prtAitemy sceny. Wa/akto nie nsfittgdn** r&ffiily, ale (Utókwterńa WttUtM utworu ftocy dowala o jego ocenie, Dermy t«> świadczą, fjt> fto</u*law*kl potrafił doatrzec rćżnorod-iw natiiwoici i środki wyrazu Ktuki dfMMtyczne], W Uwogorh nad *>Axuram* pisał wręcz, ii — choć tworzony wint# Witwlkim rogułom — jest to utwór św lotny, bowiem;    osnowo toj sztuki jest to clą*

gle płynący potok, który no dolinach spokojny, wzno-•I się no każdym wiórku, tzumi po fcitnłtmiach, które spotyka, i z szelestem poda z gór, na które się wywyts/yr **•, W Uwagach nad *Nadyranu szczególnie wysoko ocenił Bogusławski różnorodność tonacji I atmosfery utworu: „Charaktery |...J Azyany, Nadyra, A lego zdumiewają i trwożą, kiedy przeciwnie Mirza wyciska łzy i wygórowanym synowskiej miłości czuciem rozrzewnia, zachwyci i przywiązuje" ***. Akceptował utwory operujące silnymi środkami wyrazu (Uwagi nad komadlą « Toczka oeclana*, Uwagi nad *Axutem»), ais też często podkreślał raoralistyczny sens i cel opracowywanych sztuk. W Taczce occtana:

ffWyłMifWŚ p*Ą pt**0Ą, »--*Tf*ifrrt i pnęnh*''* ^ wyttó" i#|iyyig|i m 'm/a tirmmirffi # marase ' - >^; --; M9*4lw4^    m -.vr /’.    Iff )N(*

Mfc przy tyw wwywOtie*    i//rws*-■*<* Umm

Mut/iiftfrt, leeytb *y epsrw) ii v -<frKS wto*n yfc KeffiHfa, „ki&M m tym IiIrk    ator

zedadwtó    wystaw*. ifra-y, *Kty etoitoweyral

men wkitóc#*si i    tuty prry^«Mw*ttią ti/mrmr,

inttyeh w _ttmt$y^    gp, MhM <•>«—i,

WAm „ni* m* tnńti+{y> tr<?A>3<» t*}« M<<k7

Ufentu trzech jKmimfeb artystów*, %mtfdk v H<» ryku V/, którego Mmterew Jmi „mmm ewnłeeśłf **.

P/aktyczfw łotejAtywy Bugealswkleyi. który di efektem Irjfto pcrwitinlA rtirodewc} opny, dotyczeto wffóww technik literackich stóeowanftók w WaMh Jak I zabiegów teatralnych *•. W rikrsets ptmerpi zwfic# image sposób traktowoto watwy UMha*

. flaj utworu, która przez ttąganfe de aatywtó etate¹ czających siq pewną egzotyką (np. orientełnythj suata zainteresować odbiorcą, jednocześnie zaś ale była uznana za wartość samoistną, de inktoem elMSfj nie, a nawet pretekstowo dla neflwiKwi>eiia sad nią istotnych sensów politycznych i Ideowych^m. Ce» lora takim służyła budowa przedstawianych sytuacji dramatycznych, a przędą wszystkim ■aratoywa wypowiedzi głównych bohaterów, poiatujące wydarzenia sceniczne. Nawet wyposażenie dwora w realia środowiskowe i historyczne nie było pizestkodą w aluzyjnym, a czasem niemal alegorycznym traktowaniu fabuły — jak w przypadku Krakowiaków f Górali ***. Utwór ten realizuje Ukto walną w dramacie sentymentalnym tendencją do wypracowywania zasad narodowej poetyki **. Folklorystyczna aluzja — stosowana równie* przez twórców innych oper, np. w Zośce Szymańskiego — ject tu najczęstszym zabiegiem shiią-

3fS