DSC00837

Mł.«W m«ł| jMg# t*tw*6etl rilWiiftin ff4t*4>

I tfcł **4ą A4 HiłH

I.    . I i » » * * 4

(fH* |)|it< (HM) ^sS^łfSfl)

W |fj)M fWAld# JtlWI WaIim^AAW l$k ihWfU|

Ik^il tNMitkiirttift }*Wft4

^H^lkiłW^ pIHifct WUl'#3biA. W nq j<łii|i .ul- ,. j |||y,

«u    Ateista t<hw typ bąipgśifHhiiggg

łNt?d?i$i fHtyłuiKjHP* koniftkłM t. pdtłUłfcą wypowiadał, M<MV |i»Wt<«\vrtiiy h»**t jill© fńwnOfZądny JMiliim j)o, fOfMłUłenia o}wtri<*gu da wi^iu fmobowty, « jpti ha af>

MWAłnym Autorytecie ^ jak w odsie klasycystyctmaj.

/_;jawuko to ina aat *tąjóine znaczenie W poezji muralU ^Aiarskcrdydaktyt Zftej, którą poigl sentymentalni Uprą-wiitii często, ('lyni^i''! nioj jednak nie iiafi^iIa bezosobowej perswazji adresowanej ku Anonimowemu ogółowi, lees środek oddziaływania emocjonalnego, tarzającego sytuacjo osobowych więzi między pouczającym a wychowywanym ^w. Warto przy tym zauważyć, || jedynie sporadycznie sentymentalni sięgali tło bajki i satyry — gatunków charakterystycznych dla dydaktyki typu klasycystycznego. Dydaktyka sentymentalna w liryce dotyczyła głównie cnót rodzinnych. odwoływała się do wrażliwego serca słuchacza t usiłowała kształtować tego słuchacza według wzoru człowieka czułego. Również w utworach okolicznościowych ważny był nie tylko sam przedmiot wypowiedzi, ale ocena wydarzenia czy osoby z perspektywy jednostki, np. w odach Kniażnina.

Przyjmowana koncepcja podmiotu mówiącego, z właściwą mu perspektywą subiektywną, miała w omawianej liryce ważne konsekwencje w zakresie fonu podawczycb. Normy retorycznego monologu nie mogły tu już mieść większego znaczenia. Ale też rzadko tylko liryk sentymentalny przybierał postać

febit|!0.śl^!6!łłiliwyniku tnm\n<. t« k<) mu np, HfOiyHtm Knlntnln* tuy niektóre Jaslóskinyi), Pofmą ftiijt'%«i*t<i/q był imituiloy rwi<’ de Imiihj osoby, zjawiska ozy j»i /«utmiotu, zawiera )<i cy doktAraoJct sinot joiisliKi i #T!ii j4'i > .* v - ■ inaczej nt# w monologu retorycznym ■••■ ktnMim^ ti>>iiyvra(:M wt wpisanej w utwór nyluacii nadawcy ■ iiimou. Motw to być sytuacja wspomnienie (fis .'■//"rn/. down*, wi/odei Karpińskiego), listu AdntwwAtw^o ,ju wuji.-bliskiego (JJ»l wywnwlfl/ący nią Karpifuktewi), zwrotu do przyjaciela (Do Pjotio Hofit/rhtogo KnidiitM) Ui>-motywującej refleksją osobistą apostrofy do zjawisk przyrody (Do nooy Knluinlna, JDo skowronka Karpin skłego *•#), Jednak szczególnie charakterystyczną tan dencją poetów sentymentalnych było przokazywanU-trości uczuciowych przez formy liryki pośrednia,}. Wy stępowało ono przede wszystkim w llryzowanych sielankach 1 wierszach wprowadzających elementy narta eyjno-opisowo. W utworach najbardziej konsekwentnie podporządkowujących te techniki sentymentalnym założeniom emocjonalna perspektywa podmiotu określa sens obrazu, jest czynnikiem budującym świat po etyckł w sposób aluzyjny, subtelny 1 wieloznaczny, ja np. w liryku Knialnina O Teonie:

I promieniowi lubości Kazała zniknąć Teonat W żałosnej serca gorzkości Tątkliwio za nią tchnie, tonę.

Zottawlon słotom Jesieni Takt na ściemiu kłos iytai Taka na tlonej przestrzeni Łódka od brzegu odbite.

Zasada aluzyjności w budowie wypowiedzi lirycznej i nadawania słowom i obrazom wielorakich perspektyw znaczeniowych najwyraźniej przejawiła się