DSC00993 (10)

R4 System instytucjonalny Unii Europejskiej

Prezydencji z formacją trójki (Decyzja Rady Europejskiej z Brukseli, 12-13 grudna 1993 roku).

Trójka - system sprawowania przewodnictwa, który początkowo związany był i kooperacją trzech państw-, aktualnie przewodniczącego pracom DE, państwa, które wb śnie skończyło sprawować Przewodnictwo, i państwa, które przygotowywało się do przewodniczenia. Taki system utrzymał Traktat o Unii Europejskie], Pewne modyfikacje wprowadził natomiast w funkcjonowaniu tej formacji Traktat amsterdamski. Irój-ka została zastąpiona przez dwójkę, którą reprezentować mają państwa: sprawujące Przewodnictwo oraz państwo, które będzie sprawować urząd Prezydencji tui po nim fart. 18 TUE). Jednocześnie zachowano tei w pewnym sensie charakter trójki gdyż w odniesieniu do WPZiB pozostawiono system współpracy trzech podmiotów: państwa sprawującego aktualnie Prezydencję, Wysokiego Przedstawiciela ds. WPZiB oraz Komisarza ds. stosunków zewnętrznych

Na temat reformy sposobu sprawowania Prezydencji dyskutowano podczas spotkania w Sewilli w dniach 21-22 czerwca 2002 roku. Podkreślono konieczność współpracy dwójki i sprawnego przekazywania obowiązków^. W 2003 roku zaczęto sporządzać plany operacyjne działań Przewodniczących Pierwszy taki plan objął prace prezydencji irlandzkiej i holenderskiej w 2004 roku, luksemburskiej l brytyjskiej w 2005 roku oraz austriackiej i fińskiej w 2006 roku¹.

Prezydencja odpowiada za ostateczny kształt agendy przed każdą sesją Rady, przewodniczy wszystkim komitetom i spotkaniom COREPER. Przewodniczący, które to miano oficjalnie nosi minister spraw zagranicznych państwa sprawującego przewodnictwo, określany jest jako pośrednik. Sprawuje rolę, która w pewien sposób pokrywa się z mediacyjną rolą Komisji. Jednak Rada ma dużo więcej możliwości w prowadzeniu negocjacji'.

Do zadań Prezydencji należy.

■ opracowanie kalendarza spotkań Rady UE i przygotowanie jej prac, porządku posiedzeń:

•    zapewnienie sprawności i ciągłości prac Rady UE;

•    sprawowanie pieczy nad przebiegiem dyskusji w trakcie posiedzeń;

•    poszukiwanie kompromisu;

■    reprezentowanie Unii w sprawach II filara;

■    reprezentowanie UF. na forum organizacji międzynarodowych i podczas konferencji¹⁰.

3.1.3. Poziom ministerialny

Paziom ministerialny tworzą ministrowie przybywający na sesje Rady UH w celu podjęcia stosownych dla swoich kompetencji decyzji. Ten element struktury organizacyjnej Rady jest najwyraźniejszym i najbardziej czytelnym poziomem jej funkcjonowania (szczególnie dobrze widoczne było to w okresie, kiedy obowiązywała nazwa „Rada Ministrów WE"). Ministerialny poziom współpracy Rady jest również podkreślony w art. 203 TWF„ w którym wyraźnie wspomina się. iż Rada składa się z przedstawicieli państw członkowskich szczebla ministerialnego, upoważnionych do zaciągania w imieniu swojego rządu zobowiązań. Ministrowie mogą być zastąpieni przez sekretarzy stanu, którzy są urzędnikami na szczeblu ministerialnym. Nie mogą być to jednak ambasadorowie czy stall przedstawiciele, którzy nic mają prawa głosu w Radzie". Takie rozwiązanie miału przede ws/yst kim na celu pozostawienie państwom członkowskim pewnej swobody w zakresie ustalania charakteru reprezentacji, tak aby kraje o dużej regionalizacji czy będące federacjami miały prawo do przysłania przedstawicieli krajów czy federalnych jednostek administracyjnych.

W związku z rozległym zakresem problematyki podlegającej integracji, liczba możliwych konfiguracji, w jakich mogą spotykać się ministrowie z państw członkowskich, jest duża. Pierwotne rozwiązanie, gdy spotykali się tylko ministrowie spraw zagranicznych, szybko okazało się niewystarczające. Obecnie obowiązujące regulacje, odnoszące się do formacji ministerialnych, zostały określone w Reguła minie Rady UE z 2004 roku. W art. 2 Regulaminu wymienia się Radę ds Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych jako radę, która ma wyznaczyć inne konfiguracje. Zostały one wymienione w Aneksie I Regulaminu (Załącznik 3).

Strategiczne miejsce wśród konfiguracji Rady zajmuje Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych. Oprócz wyznaczania pozostałych formacji ministeriai nych. w jakich będą spotykać się przedstawiciele państw członkowskich, zgodnie z art. 2 Regulaminu wypełnia ona także Inne zadania:

■    przygotowuje posiedzenia Rady Europejskiej uraz zajmuje się realizacją zadań po jej posiedzeniach - koordynacją prac przygotowawczych, kierunków działań. kwestiami instytucjonalnymi i administracyjnymi, wszystkimi zadaniami

1

Z.CsadaAr.Zmtł-rriiwwą wsyMmieUntl ..v 21S.

' tWdoa. • 214 ». OpcnnoMl P»gr«mme et itw Cond) lo< 200J uibmliud by the Gmk ud talnc ftiUlumi

* PutZ    TVC»—nlWMttnUm PftKrlfl fihrlharlnh, it¹ fimptrr¹ Ihtin¹ Prtm¹. Loddon MdNfwTakZSM 4.44.