DSC02575 (6)

M 30 |V> Jłl«

If, Ce Je«l «• Wilnif lub Trockim )*/lorze.

Troki i dwoma /mKiiiml, a których Jeden pośród u, nor* ft« wyapłe zbudowany, były atelbą Kiejstuta, a po-liin diiniilctwnn Witolda.

f,« v. Wd/

jfl WM<łalfm piekn* doliny priy Kownie,

Kowna, śród gór, ciągnie «h? doliny plirwloM 'kwieciem I przerżnięto strumieniem, Jedno JBfc^pJiJmłfJflsych miejsc w Litwie *,

I lf p 4M-*4*h

1S Jego, Jakoby drugiego Mlrtdową, ke urstoch wielbi wsjdeJocł nasi,

^SjMndowłt oba ci przypis* k por i liczbą fl, — Wsjde-SKWIl^H lififUftonl, zwali ab; kapłani, których obo-■■■jliNki było dzieła przodków n/| obrządach wszelkich, BKfNtgólnieJ w czasie Jesiennych świąt kozła, opowla-dać lub opiewać ludowi m pi starzy Litwini i Prusacy lubili I uprawiali poezją, przekonywają o tym pieśni down* w niezmiernej liczbie, dotąd miedzy gminom po-zosUłt, i świadectwa dzłcjopisów. Czytamy w BtryJkow-Mdlii, km pogrzebie książąt kapłan opiewał ich czyny; ii u czasów Miechowity* powtarzano piosnką o k«M^r; f iu Żygmunde ⁴, zabitym n kniaziów ruskich* Ale naj-drluiWKy I najważniejszy w tym wzglądzie szczegół znaj-

e Rfk to ulublw# rtłitjKr# pr/<*f i- pnaty w czas la pob y tu W Kownie; doliny ty fMHMWWS później „doliną Mickiewicza",

wyfh przechowujących tradycję przeszłości nlo utrzymały «to w świetle oewszej krytyki hfetory< zn<>), Wajdeloci byli zapawna Kapłanami Mw którzy ikiadałt ofiary bogom I trudnili »lś trrAUffian, i Maciej i Miechów* (H47^1A'/ź(), autor dzielą Chre* Mee Petoaorsr* (Kronika peUt'*), ISIS B młodszym branie Wito)* da, wielkim ksiąelu Mtwy w | 14#-~I440,

,n<Ja tią w działa niamiaekimt Vanmh oinwr dmhAahut (lut lltwhmuinl«T", Berlin 17M, Autor tej szacowny kalyAki, Becker, cytują starożytną kroniky Wincantegi Moguntczyka, który był nadwornym kapciarwm wielki*, go nil-itr/.H Duconor/i von Arfberg ł piani działa ywokh czasów (od r, 1-340), Między innymi czytamy, iż podczas wielkiej uczty % okoliczności obioru wielkiego mistrz* Winrycha von Kniprode, min nasi ng<*r ** niemiecki ópb wał Uczczony oklaskami 1 złotym pucharem, Tak dóbr* przyjęcie poety zachęciło przytomnego Prusaka, nazwia kłam Hlselus; prosił więc o pozwolenie śpiewania w ojczystym języku litewskim i sławił działa pierwszego króla Litwinów, Wajdów u ta; wielki mistrz 1 Krzyżacy, ni# rozumleJ/jc | ni* lubiąc mowy litewskiej, wyśmiali poetą i duli mu w podarunku talerz pustych orzechów *, NI* powinny więc zdawać się śmiesznymi twierdzenia Kotzebuogo i Bohusza, iż literatura litewska bogatą być musiała w poezje bohaterskie I historyczne, chociaż do naszych czasów mało co doszło w tym rodzaju *» W l'ru ■ ssch slbowłern Krzyżacy pod karą Arnie rei zakazali urzą d/dkom 1 wszystkim zbliżającym się do dworu używać Języka litewskiego; wywołali z kraju razem z Cyganami i Żydami wajdolotów, litewskich bardów, którzy sami

■ Kotzabu®, lubo przytacza tą powielić, zdaj* llf Jednak watpld | bytności rękopisu kroniki Wlncantfgo, Wszakże w WblloWM *zcznr»07/:,klej, w zbierz# rozpraw iludantów gdańakkfh, Jest pisani* ko nisjaklago Taschks pod r, 1788, gdzie autor cytuje kronIM Win* csntsge, jakoby drukowaną we Frankfurcie, I dowodzi, ta wsp/sii' niony Wmcsnty ole był Moguntczyklm, sls Odańizezanlnam-

i „55arya dziejów Wielkich Mistrzów", * P^{oftl 1} 6pl*w»H w Mlsmczanh doby śradniowiaczna),    .

i Ksawary Michał Hohuaz w rozprawia O poffiąłkc^h ni/ftW I iąnyha lUnmkloęio (druk, 1810) wyraził pogląd, ta wysoki )a» zdaniem) rozwój Jeżyka litewskiego kata przypędzać is o' w iwolm czasie bogata) literatury i nauki w )»lltawskiw, P w

68