Franz Kafka



Tłumaczył : Bronisław Tuziak







Wielki hałas









































































Mam zamiar pisać, marszcząc bez przerwy czoło. Siedzę w swoim pokoju, w głównej kwaterze hałasu całego mieszkania. Słyszę
trzaskanie wszystkich drzwi, a dzięki ich hałasowi zaoszczędzono mi tylko głosu bieganiny między nimi; w dodatku dochodzi mnie
stuk zamykanych drzwiczek kuchennego pieca. Ojciec sforsował drzwi mego pokoju i przechodzi w wlekącym się za nim po ziemi

szlafroku. Z pieca w sąsiednim pokoju wybiera popiół. Valli pyta, krzycząc przez cały przedpokój, czy kapelusz ojca jest już
wyczyszczony; potem słychać wrzask odpowiadającego i jakieś syczenie, które chce się ze mną zaprzyjaźnić. Nie zamknięte drzwi
do mieszkania chrypią jak zakatarzone gardło, następnie otwierają się szerzej, krótko i śpiewnie, jakby kobiecym głosem i zamykają
najbrutalniej brzmiącym męskim szarpnięciem. Ojciec już poszedł, ale teraz zaczyna się delikatniejszy, bardziej rozproszony,

beznadziejniejszy hałas powodowany przez dwa kanarki. Już wcześniej o tym myślałem, ale słysząc kanarki przyszło mi znowu do
głowy pytanie czy nie I należałoby uchylić szparę w drzwiach, wśliznąć się jak wąż do sąsiedniego pokoju i leżąc na podłodze j błagać
moją siostrę oraz guwernantkę o spokój?



Translation - 2005 copyright by Bronisław Tuziak

Tekst pobrano ze strony http://www.kafka.pl/
Formatowanie: GDR!