DSC03727

WSTĘP

I

Leopold Staff wypełnia lukę, jaka powstała w poezji polskiej po odejściu romantyków i poetów okresu pozytywizmu, którzy z większym lub mniejszym powodzeniem kontynuowali temat patriotyczno-społeczny poprzedników. Odnawia związki poezji polskiej z poezją europejską, usiłuje skupić w swojej twórczości to wszystko, co w modernizmie (zwłaszcza francuskim) było twórcze lub przynajmniej pobudzające. Podobnie jak wielu liryków francuskich tego czasu zaciera w swoich utworach granicę między innowacjami symbolizmu a parnasizmem, czyni to tym intensywniej, że pamasizm polski, z wyraźnym piętnem pro-wincjonalizmu i niezdecydowania, ograniczał się właściwie do niewielu utworów Asnyka i Faleńskiegó; Norwid, którego odkrycie przypada właśnie na początek stulecia, nie był jeszcze głębiej rozumiany. Niegdyś Słowacki usiłował zeuropeizować literaturę polską wprowadzając Byrona, Szekspira, Calderona, Lamartine’a, Wiktora Hugo, przyswajając ich styl i wizję artystyczną. Na mniejszą skalę powtarza ten zabieg liryk — Staff. Stara się najzupełniej świadomie przyswoić językowi polskiemu również myśl europejską dawną i współczesną, przekłada pisma Leonarda, tłumaczy Nietzschego. Poważne wykształcenie i kultura humanistyczna, studia i podróże (przede wsźystkim do Włoch, które stają się jego „drugą ojczyzną”), wszystko to służy jego poezji, która łączy w sobie w sposób zadzi-