DSC03964

AęRAcTg ^T 4tci⁴?i²

Cel

Pr = Pt

X²G_rG_tc

(4jc)V

WSTĘP DO TECHNIKI ANTENOWEJ

(7.175)

PJdBmJ = P_T[dBm] + G_T[dB] + G_R [dB] -201og r [km] --201ogf[MHzJ-32,44

Opiszemy teraz pokrótce zastosowanie anten w systemach radiolokacyjnych. Niech celem wykrywanym przez radar będzie samolot odległy od niego o r metrów (rys. 7.30). Zakładamy też, że antena nadawcza i odbiorcza są skierowane w taki sposób, że maksima promieniowania są ustawione na kierunku samolotu. Uśredniona powierzchniowa gęstość mocy padająca na samolot wynosi

Moc przechwycona przez cel i odbita w przestrzeń wynosi

(7.177)

H = OS:_n

Wielkość o ma wymiar m² i nosi nazwę skutecznej powierzchni odbicia. Jest to zastępcza powierzchnia przekroju metalowej kuli, która odbija izotropowo padającą na nią energię w takiej samej ilości jak obiekt rzeczywisty. Chociaż w rzeczywistości moc Pinc nie jest rozpraszana izotropowo, jednak odbiornik ma antenę skierowaną tylko w jedną stronę i zakładamy, że właśnie na tym kierunku rozpraszanie jest izotropowe. Do odbiornika dociera wtedy fala o powierzchniowej gęstości mocy wynoszącej

(7.178)

(7.179)

ii Ip

W odbiorniku wydziela się moc aŚ_ir

Jest to tzw. równanie radarowe określające moc sygnału na dopasowanym obciążeniu anteny odbiorczej, które często zapisuje się w postaci

(7.180)

Moc w odbiorniku przy ustalonych zyskach anten jest wprost proporcjonalna do kwadratu długości fali i odwrotnie proporcjonalna do czwartej potęgi z odległości.

Rys. 7 JO. System radiolokacyjny

*

Łącząc wzory (7.177) i (7.178) otrzymujemy równanie definiujące skuteczną powierzchnię odbicia:

o

^■rcr²

SS|

(7.181)

Literatura

1.    C.A. Balanis. Antenna Theory: Analysis and Design. John Wiley & Sons, New York 1997

2.    D J. Bem. Anteny i rozchodzenie się fal radiowych. WNT, Warszawa 1973

3.    Z. Bieńkowski. E. Lipiński. Amatorskie anteny KF i UKF. WKŁ, Warszawa 1978

4.    Z. Bieńkowski. Poradnik ultrakrótkofalowca. WKŁ, Warszawa 1988

5.    H. Jasik, R. Johnson (ed.). Antenna Applications Reference Guide. McGraw-HiU, New York 1987

6.    J.D. Kraus. Antennas. McGraw-Hill, New York 1988

7.    S. Lee, Y. Lo. Antenna Handbook. Van Nostrand Reinhold, New York 1988

8.    J. Pieniak. Anteny telewizyjne i radiowe. WKŁ, Warszawa 1993

9.    W.L. Stutzman, G.A. Thiele. Antenna Theory and Design. John Wiley & Sons, New York 1998