DSC04095

1 l w V* |*t IW A N ITRATV(

1 l w V* |*t IW A N ITRATV(

“ NU udało sie Jednak dokładnie Ich rozpoziomowao. z urn

zecziu* interglacjału rnuzowuHi

łości matoi

►w wvni

stepu i Góry (lig i/) ióożhm u*    •    .

_k„%.    ;    /u MmBUI'MR in.    a juku    luku Minii,

rnuBowiecku go    ua    rojo/.i»*iy.u »¥*■»    ^J    /■»    wjiim, ^

cRonic ii In octany wieku poblinklcjo P^,n i u y. 90

Osady iw/,nr interglacjału mazowieckiego roRjniBntno w fir^ tniciyoh nu Polsatu Lubelskim (J. L, Mojaki, .J. lrurribi*i₇^JJ

lity nu Polesiu Lubelskim wypełniają dolną część południkowego obni^J powierzchni podczwartoorzędowej* ciągnącego sic ^ł>d wylotu wspóktiagj doliny Wieprza z Wyżyny Lubelskiej nu północ od Trawnik, przeze chaosów* Nadrybie, w kierunku na Ortel Królewski i dalej ku półińct (J, Nowak, 1972). Osady rzeczne składają się w przewadze z nipn*. mianleglych warstw piasków, piasków ze żwirem i żwirów. W n&jpa. niejszym profilu w Kodeńcu osady rzeczne miąższości 30,2 m leżtj wproś na kredzie piszącej wieku mastrychckiego i są przykryte przewodnim; dla plejstocenu Polesia Lubelskiego osadumi zastoiskowymi i jeziorajni powstałymi na początku zlodowacenia środkowopolskiogo. Profil z Ko-deńca wskazuje na występowanie w przewadze facji korytowej i na mały udział facji powodziowej i starorzeczy.

Osady rzeczne interglacjału mazowieckiego na Polesiu Lubelskim występują również w strefie obniżenia powierzchni podczwmtorzędfli|| wzdłuż dzisiejszej doliny Bugu. Kilka profilów wiertniczych ukazuje podobne do opisanych stosunki litofacjalne i miąższościowe. Górna część tych osadów jest widoczna w wychodni w Susznie nad Bugiem na północ od Włodawy (J. E. Mojski, J. Trembaczowski, 1961). Jest to warstwi piasków widocznej ośmiometrowej miąższości, w stropie zwietrzałych i wykazujących cechy słabego zbielicowania i oglejenia.

Ocena warunków powstania cyklów sedymentacyjnych dolnego poziomu interglacjału mazowieckiego w obecnym stanie ich rozpoznania może być różna. Najbardziej konsekwentną interpretację przeprowadził S. I Różycki (1961a, 1967a, b), wiążąc je ze zmianami warunków klimatyci* nych, w młodszej, pooptymalnej części interglacjału. Spągowe warstwy żwirowe każdego cyklu mają odpowiadać falom ochłodzeń, a części stropowe, drobnofrakcyjne, falom ociepleń. Każda z fal ociepleń jest repW' zentowana przez utwory organiczne datowane metodą analizy pyłkowi Jednakże osady cyklów sedymentacyjnych, zwłaszcza w przypadku łfll małej miąższości, szczególnie na północnym przedpolu Gór Świętokny^-skich, mogły powstać w procesie zasypywania den dolinnych aluwiaiw różnych facji. Żwiry i piaski mogą więc odpowiadać facji korytowfj-piaski i mułki facji powodziowej, wreszcie mułki i utwory organiczne-* facji starorzeczy, powstających wskutek przerzucania się koryta rtś* ki w dnie doliny, bez zmiany warunków klimatycznych.

Przytoczone uwagi - sformułowane w wielkim skrócie — mają ^ celu uzasadnienie zachowania ostrożności w interpretacji warunków ku* matycznych i ich zmian, jakie zachodziły w czasie powstawania¹ osado"’ poziomu dolnego. Odpowiednich wskazówek może dostarczyć — jak )"• nadmieniono — szczegółowa! litologiczno-petrograficzna analiza wlP odpowiednich profilów, czego dotychczas brak. W tej sytuacji niW poprzestać na stwierdzeniu, że osady rzeczne interglacjału mazowieckie? powstały w ciągu 3 do 7 cyklów sedymentacyjnych wód płynących w fg linach głębokości miejscami do 100 m i zapewne stosunkowo nieia^¹*

che

A.

glJ

S/,(

cJ

w<

dz

laj

w]

w

0 S1 d n

1 V c

c

t

1

ł

J