DSC04556

* k°l3MuLS^tW^l^t.uTM^⁰w^:l|SMi^r'Sclrl^ki,,iiyhanu

Sl^u,Sr^nl“^Jr F¹®®

Jest jednak inaczej malowany, w zdecydowanie innej tonacji barwnej. Posiada cicmnorozowc tło z lawowanymi zlotem i brą/em motywami ornamentu. J«t doskonale wytłoczony w doić cienkiej skórze cielęcej, /.uchowany kurdyhan jest niewielkim fragmentem. Mocno wypukłe elementy ornamentu są /deformowane, spłaszczone. Jest to niewątpliwie jego największe zniszczenie. Obiekt posiada liczne przedarcia i ubytki. Spękania na jego powierz chni to przede wszystkim spękania wtórne warstwy malarskiej przechodzące w głąb skóry. Obok poprawienia kondycji skóry i warstwy malarskiej, istotnym problemem konserwatorskim bądzie jego uzupełnienie. Podobny problem dotyczy również i innych fragmentów kurdybanów, tu jednak opisywany kurdyban jest jakby wyrwanym fragmentem o nieregularnym kształcie w porównaniu z innymi, będącymi kwaterami prostokątnymi lub przyciętymi do wymiarów prostokąta.

Kurdyban 6 (fot. 15). Jest niewielkim fragmentem o ornamencie tłoczonym z deski modelowej. W pełni roślinny ornament podobny jest do zdobnictwa opisywanego kurdybanu nr 4. Jest jednak odmiennie malowany. Pochodzi on również z kolekcji Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wykonany jest z dość cienkiej skóry. Posiada liczne deformacje skóry. Jest wyraźnie wyciętym fragmentem, być może z mocno zniszczonej kwatery. Lico wraz z warstwą malarską wykazuje obfitą siatkę spękań. Są to często drobne łutkowatc spękania o wygiętych do góry krawędziach, nie opisywane na pozostałych kurdybanach. Spękania te podobne są do występujących na skórach nic malowanych, jak widoczne to jest na dalszym przykładzie kurdybanu 7 (fot. 16    18), Skóra jego

je»t płytko tłoczona na ciepło. Jest skórą dość miękką i elastyczną oprócz górnej partii ponad koroną. Część ta uległa namoczeniu, co potwierdza występująca tam ciemna plama. Widoczne są w jej obrębie zniszczenia związane ze zmianami w warstwie lica skóry.

Kurdyban H (fot. 19). Przytoczone tu przykłady to niewielkie fragmenty kurdybanów. Fragment pierwszy od lewej na fot. 23 jest fragmentem oryginału l kurdybanów z Wawelu. Dwa pozostałe w kierunku prawym to kopie przygotowane do uzupełnienia lub zastąpienia zniszczonych partii. Ostatni od prawej to także kopia, nie pokryta srebrem ani warstwą malarską. Kopie tłoczono na mokro z przygotowanej płyty gipsowej. Do mocno wypukłych partu ornamentu wklejono od od wróci a masę trocinowe-klej ową, Sutło nę to zasadniczą przyczyną zniszczeń, gdyż jak to widać na zabytkowym framcnoc, miejsca te chętnie atakowane były i niszczone przez owady.

Kurdyban 9iio (fot. 20). Są to niewielkie fragmenty kurdybanu, uiumfts •mgdyś podczas reperacji ze ściany i mebla. Wykonane są odmienną techniką.