DSC04648

lii i tHVK \

J<ik iu> powiedzieliśmy, w klasyfikacji rodzajowej zaproponowanej pirez poetyką starożytną liryka nie miała właściwie jasno sprecyzowanego miejsca. Przyczyną zasadniczą była trudność podporządkowania lego typu poezji naczelnej kategorii mimesis, czyli twórczego naśladowaniu natury, które miało być istotą sztuki poetyckiej. Drogą przyczyną była ogromna różnorodność form wypowiedzi lirycznej, jaki, te jedne z nich były przeznaczone do wykonywania z muzyką, inne do recytacji. Z zależności od muzyki wywodzi się zresztą termin liryka, początkowo oznaczający tekst wykonywany z towarzyszeniem lutni, jak mcii ku oznaczała tekst poetycki wykonywany z towarzyszeniem tlctu. Czynnikiem różnicującym było także przeznaczenie do wykonania chóralnego lub solowego związahe z różnymi okolicznościami społecznymi, religijnymi, patriotycznymi, prywatnymi.

Dalszy rozwój poezji lirycznej poszedł w kierunku usamodzielnienia tekstu, choć liryka średniowieczna i renesansowa w znacznej mierze były związane z muzyką, a do dziś wiele form poezji lirycznej tłumaczy "ly jasno dopiero na podstawie genetycznych związków z muzyką.jk iedy liryka przekształciła się w sztukę słowa, jej najważniejszym wyróżnikiem rodzajowym stała się konstrukcja podmiotu lirycznego oraz utrwalenie pewnej tradycji kręgu tematów i form wierszowych. Wprawdzie każdy temat (tu rozumiany jako coś zewnętrznego wobec uiworu, jako rodzaj zadania poetyckiego) może być zrealizowany w postaci epickiej, dramatycznej czy lirycznej, ale z pewnością niektóre typy tematów w sposób naturalniejszy i pełniejszy dadzą się wyrazić w tekstach lirycznych, inne w formach epickich czy dramatycznych. Na przykład zadanie, jakim jest przedstawienie jakiegoś środowiska