DSC05680 (4)

400

Stanisław Herakliuaz Lubomirski

Amint aa

O, szczęście niesłychane, żem się poznał z tobą, Z tak ludzką, z tak wesołą, z tak grzeczną osobą, Owo o bacz konterfekt, czy nie ta to była?

A d r a a t

Atóż ta, a nie insza, jakby tu patrzyła,

Amint as

A któż tedy jest ona i co za imienia?

Z jakich krajów albo też co za urodzenia?

A d r a s t

Wielkiego, ale i ja mam z nią pokrewności.

Mój pan jest moim panem, a sługą jejmości.

Tyrsis

Dość ścisłe.

Adr ast

Co o imię, Marfizą ją zowią,

A mnie zaś Branda mantem.

.    obróciwszy się do Auditora

To tak dudków łowią.

Amint as

410

Dość wspaniałe przezwisko, ale przy grzeczności I cera sama świadczy wizerunk godności.

A że cię, Brandamancie, widzę tak grzecznego,

Nie chciej mi się wymówić z faworu jednego.

Adrast

Powiedz śmiele, a jeźlić przydam się do czego, Mów rozkaz, zwierz się, pośli mię jak swego.

Ja czekam ordynansu.

w. 407 ścisłe wg ZA W — ścisłą N ściśle Ak Marfizą wg Z W A — Marifizą N Marzizą Ak.

Amint as

A ja twej ludzkości.

Więc cię proszę, abym mógł przyść do znajomości Z Marfizą, dla której ja, choć śpiącej, piękności Zaprzedałem w niewolą serce i wolności.

Adrast

Jeśli o to gra idzie, mała to usługa;

W większych rzeczach doznasz mię, żem cale twój

duga. ||

Amintas

Wielki fawor, ale ja tym się kontentuję,

O który i po wtóre nisko suplikuję Będąc pewien...

Adrast

Możesz być asekurowany,

Że zupełnie zostaniesz ukontentowany.

Amintas

Więc z nadzieją odchodzę, a kiedyż mam tego Faworu się spodziewać, czy dnia dzisiejszego,

Czy jutro? A gdzie mam przyść i o którym czasie?

Adrast

Za godzinę tu będę jutro o tym czasie.

SCENA IV

Adrast

sam

Kto myśli, ten wymyśli; a szczęście do tego Gdy posłuży, to łacno dokazać wszytkiego. ⁴³⁰ O szczęście niesłychane! Już też o Ermidzie Wszytko będzie Filander wiedział, jeno przydzie.

Ale co rzecze na to, jak o konterfekcie

101