DSC05685 (3)

Stanisław Herakłiuac L.ubomtrtki

Już ci powiem, oto mi ten o niej powiedział,

U któregom ją w rękach przed godziną widział.

Fiiander

Jako? Prze Bóg, co słyszę? Ermidę kochaną? Adrast

Ermidę-ć i Ermidę, ale malowaną.

Filander

Dopieram teraz ożył, a to co takiego?

A skądże on miał dostać konterfektu tego?

Adrast

Nie obawiaj się, Panie, aby jej miłości

Był to dowód ku niemu, nie miej wątpliwości

I nie kładź, aby ona dać go jemu miała,

Ale go on jej ukradł, wtenczas kiedy spała. ⁶¹⁰ Tom sam z ust jego słyszał, kiedy Tyrsisowi Zwierzał się tego, swemu snadź przyjacielowi,

I z niemałym miłości opowiedział znakiem;

A jam wszytłrich dyskursów ich słuchał za krzakiem.

Fila n.d e r

Adraśde, tyś mi żywot jak znowu darował!

Adrast

I jam się też wziąć drugi łańcuch nagotował. Filander

Więc kiedy, miły bracie, tej twej roztropności Tak znaczne służy szczęście, chciej mi twej wierności w. 606 miał wg Z W — mógł N A Ak.

w. 607 obawiaj wg ZWA Ak — obawiać N.

w. 608 Był to wg ZWA Ak — Był N.

w. 613 I z niemałym wg ZWA Ak — Iż nie miałem N.

w. 616 I jam wg ZWA — A jam N Ak też — już A.

Drugi dowód wyświadczyć, a dostać od niego Jakimkolwiek sposobem konterfektu tego. *** A potem dowiedzieć się, gdzie bym mógł Ermidę Zastać sarnę. A ja z nią pojednać się przydę.

Adrast

Nic łacniej, Mości Królu, jak obojga tego Dokazać i konterfektu dostać od onego,

I powziąć o Ermidzie świeżej wiadomości;

O wszytkim ja dam Waszej znać Królewskiej Mości. Ażebym w tym usilniej i pilniej, Mój Panie, Wypełnił jak najspieszniej twoje rozkazanie,

Ja już idę, abym mógł jakimkolwiek kształtem Choć ukraść mu konterfekt, choć wydrzeć mu

gwałtem. °*

Potem d go przyniosę, a skoro się dowiem.

Gdzie jest teraz Ermida, oraz d opowiem.

Filander

Widzę, żeś jest jedyny wizerunk wierności. Adraśde, bądźże pewien, że też mej wdzięczności Doznasz wkrótce, tylko idź a spraw co dobrego.

Adrast

Owo idę, aza co sprawię szczęśliwego.

SCENA IX

Filander

sam

Kto kocha, ten i tęskni; są sidła miłośd Nieskończone, bez wszelkiej nadzieje wolności. Chęci, żale, wzdychania i inne niezmierne Myśli są to okowy serca nieśmiertelne.

Miłość jest jako morze; kto na nim żegluje,

201