DSC05690 (2)

Stanisław HemkJiusz Lubomirski

Ainintfla Między pasterzami

Nie masz tego, bo się nieradzi chełpią tytułami. Nie słychać tu tych imion, bo kędy prostota Panuje, tam i naga przemieszkiwa cnota.

A d r a s t

Powiedzie mi, to na tym nie znacie się słowie?

Amintas

Nie znamy.

Adrast

na

Odpuścież mi, toście są błaznowie. Nie trzeba rady temu, co ręce i siły Dało mu przyrodzenie, ażeby broniły Nie tylko zdrowia, ale i honoru jego.

To jest reputacyja, a kto nie zna tego I za łeb nie umie iść, za błazna go mają,

Na to się Owidyjusz i Plato zgadzają.

Am i n t a s

Już dę teraz rozumiem! Widzę, życzysz tego.

Abym ja nieodwłócznie zabił zdrajcę mego.

Adrast

Tak jest. Już cię dopiero mam za kawalera,

Marsowa z oczu twoich dobywa się cera.    ⁸²⁹

Weź tę szpadę, której się wielkie serca bały,

Od której [z] strachu kłotki i szyby latały.

Skromność więcej zabrania mówić. Z tą w potrzeby Wpadaj, nacieraj, paruj, kol, pchaj, a strzeż gęby.

w. 821 wielkie — straśne Ak strasznie A straszne W. w. 823 Z tą w potrzeby wg W Z A. Ak — do potrzeby N.

Amintas

Dziękuję za orężę oraz i przestrogę,

Spodziewam się, że przez to zdrajcę mego zmogę I konterfekt odbiorę, i pomszczę się swego.

Więc idę, a gdziekolwiek potkam zdrajcę mego, Upewniam, że mu dobrze naszpikuję boki.

Adrast

Tak ma być, ja zawczasu proszę o naroki.    ⁸⁵⁰

SCENA IV

Adrast

sam

Nie masz nic piękniejszego, jako za nos kogo Nawodzić się. Siła by ludzi za to drogo Zapłaciła, czego mnie darmo się dostaje. Takie śmiałym Fortuna okazyje daje.

Ale oto Filander idzie, dość dobrego Jest humoru, a pono wnet .będzie lepszego, Jak mu powiem.

SCENA v

Filander, Adrast filander

Tak prędko, a co li takiego Sprawiłeś, bo cię widzę nazbyt wesołego?

Adrast

Wszytko, Panie, coś kazał. Cóż jest tak trudnego,

Co by się nie skłoniło na moc słowa twego? ⁸⁴⁰

w. 839 Cóż jest tak trudnego — A cóż jest takiego A.

211