DSC05842

226    _ Aneta Jeglor

dz>^ct-

•»

Należy pamiętać, że rozwój poszczególnych funkcji jest ze sobą bardzo ściśle powiązany, co powoduje, że każde zaburzenie lub opóźnienie jednej z nich pociąga za sobą niekorzystne skutki w rozwoju pozostałych. Wymienione zaburzenia mogą utrudniać zarówno nabycie odpowiednich umiejętności szkolnych, takich jak: czytanie, pisanie czy nauka matematyki, jak i zdobywanie nowych wiadomości i umiejętności w kolejnych etapach edukacji.

Chcąc zapobiegać niepowodzeniom szkolnym i lepiej przygotować dziecko niepełnosprawne do podjęcia roli ucznia, powinno się zadbać, aby w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym poddać je różnym formom pracy rewalidacyjnej. Ma to na celu poprawienie funkcjonowania w zakresie spostrzegania zmysłowo-ruchowego, sprawności manualnej, poziomu graficznego, rozwiania mowy biernej i myślenia, komunikowania się dziecka z otoczeniem (J. Ślenzak 1993). Niezbędne mogą się też okazać ćwiczenia pamięci wzrokowej i słuchowej, oddziaływania skierowane na zaznajomienie się ze schematem ciała, orientacją przestrzenną oraz ćwiczenia pojęć przedmatematycznych. Stymulację w zakresie wymienionych sprawności i funkcji zapewnić może stosowanie ćwiczeń z wielu opracowań, metod i systemów rewalidacyjnych. Jednakże część z nich należy dostosować do potrzeb i możliwości dzieci z MPD.

Równie ważne dla kariery szkolnej dziecka jest wybranie takiej formy nauczania, jaka na danym etapie rozwoju jest najbardziej korzystna. Powinien o tym zdecydować zespół specjalistów opiekujących się dzieckiem po rozmowie z rodzicami. Ważne jest, aby była to forma nauczania rzeczywiście dostosowana do potrzeb i możliwości dziecka.

Należy też dążyć do tego, by rodzice ściśle współpracowali z placówką oświatową, w której uczy się ich dziecko oraz z nauczycielem bezpośrednio pracującym z uczniem niepełnosprawnym. Ważne jest systematyczne omawianie postępów ucznia i ewentualnych problemów, podejmowanie wspólnych działań mających na celu niwelowanie trudności w opanowywaniu nowych umiejętności i wiadomości. Rodzice muszą poinformować nauczyciela, czy i kiedy dziecko powinno przyjmować leki, jakiego rodzaju pomocami dziecko posługuje się (okulary, aparat słuchowy, sprzęt ortopedyczny). Korzystne jest też, by nauczyciel mógł uzyskać informacje o stanie zdrowia dziecka istotne dla organizowania przebiegu jego nauki. Dzięki temu możliwe jest podczas planowania zajęć szkolnych wzięcie pod uwagę męczliwości układu nerwowego dziecka z MPD, zwiększonej reakcji na niektóre bodźce, czy wpływu przyjmowanych leków na jego samopoczucie. W wielu przypadkach można też organizować dla dziecka odpowiednie do jego potrzeb stanowisko pracy, dobrać przybory szkolne, dopasować pomoce dydaktyczne, wybrać program nauczania oraz zapewnić w szkole zajęcia korekcyjno-wyrównawcze (M. Loska 1998).

Niewątpliwie każde dziecko niepełnosprawne powinno trafić do szkoły, gdzie najlepiej wykorzysta się jego potencjał rozwojowy. Jednak nadal w wielu zakątkach naszego kraju nie ma szkół integracyjnych czy specjalnych. W takich

Ki-S

naue,

ilt

mtnd

pici t M p-Jtogcwj L₍ła W: Frwtk niepeh jitołovsla E.: 5J

mpnUaty W

liliowiał B.: I 'ićae. Roi. L milOtnal