DSC09549

SmB9    a    nrvu,A

■H krosty wolnym *»*rrgi#rn,

Drugi r»« mHpMf

U | w 2D 30)

TymorjfMMa. na widuj* _cj₍₁ rozpoczęcia pootyc PTiyP^(miinaJ^,l' dóatojny 1 sakralny [^H^HHpgRaoABł, jaką turniej tej, ttin uńwietittl/ifc; chr/,n~

I tym przwitrzega uczestników w ploin|a| h przypadków miłosnych łtaroUl tlAikracji, Pttnilopy, Andromedy, Wandy) ł 0ŚWUd«a:

łagodne ogłuszają ody Dnia tUI*lc)«/ęgo uroczyste gody 0f^:\H>aliCtr>Bgn mieszkaniu przyjęte Ustawy śwlqtM.

(1 2, w. 21-24)

Tyitv>ryrmv nie przeszkodziła jgdnak 8pł-■BHHpP^PB 11)* by. zachwycając r.n; urodą nowożeńców, WtaMTUMfe Utklory wtłoczyć w schemat, jakiego nowoży In* *ftuk* - poezja. malarstwo - . ożywała do przednttt-||BBBMBppi I Aumry. Lilldorą więc zjawła się w to które, Jak na słynnych obrazach ftubenna „Wziąwszy się

wieńcem jej czoło (w. D II) -— ora/, AlftOfft. cl»k»)M'*go „fi jolki pod nogi” (w, 17    20).

ślubnej uroczystości, jej ostatni akord) Pulcherła, przedostatnia (ID) śpiewać/,ka III 'Oto wraz i nadchodzącą nocą zbliża się oatntni ;«fiM -garwnonii lHubnej, tzw, pokladzlny, kiedy tn pań HHSHsidk>dsl| ntlpr«>włidzłmi przez weselnych gości, udają ikj leśnicy. gl&stąpuje pochwalu łożnicy, o czym jak fpj$ ..clchuchno śpiewu Kaliljope moja” lisi 9e w. H). a zamyka Ją zapowiedź narodzin potomstwa, jpfaaląpuje Itł zmiana nymboliki poetyckiej; antyczną za-etgpuj* biblijna (/'tpśrt nad płaśnintni)!

Juko dwie palmie w Iduftiskłrp oąr<><lzU',

Klnrjy ftdifj wzrostem Jednostajnym zgodzą,

CWową tykają 111«■ ł«* [,„]

Tuk też dwie duszy wasze w Jednym ciele Wydadu) kwiatów i dwih^w wiele.

(Ul 11*, w. 41 48)

tiar końcowej puenty pozostał natomiast Inny wątek Zlmofowlcowskłego cyklu opitalamłjnego: zapowiedziany przez Dtlewosląba konkurs na naJpiękniejszy wiersz odbył ilie? Wprawdzie, ale nie został rozstrzygnięty, ęg z reguły przydarzało słę sielankowym festiwalom. Wbrew zwyczajom idyllicznej poezji w zakończeniu utworu pojawia sir* pieśń osnuta na biblijnym ranitas nanttatum (bezpośrednio zresztą wzorowana na utworze tlieronimu Morsztyna por, obj, do HI 20).

Imiona Idyllicznych bohaterów. Występujący w konkursie śpiewacy i śpiewaczki noszą „gładkobrzmiącc" (Jakby to z pewnością określił Ich twórca) imiona; Arna-rant, Lenerula, Celeryna, Mujoranna, Tymorynuu, Pneu-mellu, Konmolla. Odznaczają nią one wysokimi walorami brzmieniowymi (dzięki nawrotom tej samej sarno- lub spółgłoski), dźwięczą obco i sztucznie nu tle polszczyzny tekstów, nie odsyłają też do praktyki społecznej. Są to typowo cechy nazewnictwu poezji Idyllicznej, w tym tylko inne, że sielanka polska przejmowała dotąd imiona t antycznej bukoliki (Dafnls, Fllida, Fłlorola są rodem I antyku), a Zlmorowlc stworzył Je satn. W Koknolunkach — podobnie jak w poezji sielskiej obecna jest tuki* inna kategoria imion, odsyłających do rzeczywistości l posiadających regionalne nacechowanie, jak Maryna l Halina. Noszą j»* w Hokiitilunkach bohaterki, u nie śpiewaczki.

Różnorodność symboliki. W konkursowych pleśniach pojawia sii; konwencjonalny w liryce miłosnej zasób symboli, Jest to zarazem repertuar genetycznie różnorodny*.