DSC09870 (2)

HK    — Akt II. Smm i

Marianna

Nic. mój ojcn*. mam sumienie ejsyste.

(jrrmui wię» kłamstwo we mnie wmawiać oczywiste?

priptMk

^0r8on

Pil|

.Ale ja chcę, by prawdę siało się niebawem,

A. jak wiesz, wola ojca jest dla córki prawem.

Marianna

Jak n| T> chcesz, ntój ojcze...

Otyołi

Tak iesl. mant na myśli

Tartufłc'a | domem naszym złączyć jeszcze ściślej:

I twoim małżonkiem — rzecz postanowiona.

A śe jego zamiary...    •

Spattnegtąjęc Donnę n| c*bce tu ona?

H pannę- ciekawość bardzo mocno pali,

Ztrs przy szła podsłuchiwać nas aż do tej sali.

Doryna

^Doryna ~ kryty.

cyzm wobec Orgona

Doprawdy, czy z rozmysłu, czyli też przypadkiem Tę w ieść ktoś na świat puścił, ale Bóg mi świadkiem. Żem już o tym małżeństwie sły szała poprzednio,

I wy znam, ii rzecz zdała się mi prosię brednię.

Orgon

Hę? Czy tak niepodobna?

Doryna

Jeśli mam rzec szczerze,

Tb i panu samemu jeszcze dziś nie wierzę.

Orgon

Aby wzbudzić Eg wiarę, mam sposób dość łatwy.

Doryna

Nie, takie strachy to sę dobre, lecz dla dziatwy!

Organ

Mówię to, co wnet ujrzę tu wszyscy dokoła.

Doryna

Bajki!

Orgon

JNie, moja córko, nie zwodzę cię zgoła.

^"ł**»¹ - Akt U. Scw¹ 2 29

Doryna

Niechże panienka tylko nie wierzy w u- żarty'

Ojciec kpi.

Orgon Mówię serio.

Doryna

A, to pan uparty!

I tak nikt nie uwierzy.

Orgon

A, to niesłychana...

Doryna

Doryna -o zaślepieniu Orgona

Orgon -o Tartuffie

Dobrze, wierzymy zatem - tym gorzej dla pana.

Jak to! Czyż to możebne, by pan, człek roztropny,

Z ty rozłożysty brody i niezbyt pochopny Do szaleństw, tak zbzikował, by...

Orgon

Ej, mnie się zdaje,

Że panna tu przybrałaś dziwne obyczaje,

Których nie myślę znosić — ostrzegam zawczasu.

Doryna

Mówmy spokojnie! Po cóż tak wiele hałasu?

Powiedz pan, czy to żarty? Co pana napadło?

Że córkę z tym bigotem chcesz połyczyć w stadło? Wszak on ma inne, bardziej nabożne zajęcia.

A pan? I cóż za korzyść masz z takiego zięcia?

Czyż nie wstyd, by z posążkiem takim ładnym panna Szła za myż za hołysza?²⁶

Orgon

Milczeć mi acanna!

Ubóstwo czyni mi go bardziej jeszcze drogim,

Bo jest zacnym człowiekiem i przez to ubogim.

Ono właśnie wielkości blaskiem opromienia Tego, co się pozwolił wyzuć z swego mienia Przez to, iż sprawy świeckie nie dość miał na pieczy,

A duch jego wciyż wzlatał do niebiańskich rzeczy.

Lecz dzięki mej pomocy już jest chwila bliska,

W której on swój majytek stracony odzyska;

Dobra jego sy znane w stronach, skyd pochodzi,

A on sam, jak go widzisz, ze szlachty się rodzi.

1

spór Doryny i Ottonem służy pnytoczeniu następnych ocen Tartuffe a.