DSCF0038

dziej ₀

*le£S

%

¹ ^^iJoś_Cj

Siedli *>: mówić

r^^%

²^^cych

?^kówp^ ^{:h C2U}M n_le ¹ w świ_et)e ⁿy> zaufa,,,

¹ co pra»₀

przodków

‘mu zabez.

ni^e |^est ^ być nie mogło. Owszem, spodziewać się nam należy, iż jj najdzielniejsze od Was wsparcie znajdziemy w odzyskaniu praw na-Irch, bo przez dwa wieki znoszone cierpliwie w nich pokrzywdzenia judzić nie mogą w cnotliwych umysłach innego czucia, tylko oddalenia j nas jak najprędszego uciążliwości, która część tak znaczną narodu do-

*^ię

i*ko

rc świętsze )d wieków zypospoli-:ej jedynie ów stano-lięć, spoj-y, handel kwitnące

nia stanu ko ozdo-

:an miej* i szczęś-sprzyja-i samym Wasza, nadziei wróżyć wać się i Polski Dziś, stałości i dzieło >mnym jmi na

. jęj uczynić prawa, których ile zaniedbanie szkodliwym stało się, tyleż jesienie pożyteczne dla ojczyzny będzie. Nie tak światłym mężom Pokładać nam należy, że prawo, od natury dane, od rządu zabezpieczone, ^pgrtiięcią lub nieużyciem skutkiem smutnej doli naszej, na którą się ¹¹ _e£j Wami, Skonfederowane Rzeczypospolitej Stany, żalemy, zniszczo-

1

naród cały osłabia.

Udaje się tedy do Was, Najjaśniejsze Stany, stan miejski w najlepsi wierze względem zwierzchności krajowej i prześwietnego stanu rycer-l^jcgo, z którym sprawę swoją i dawnymi prawami, i wspólną miłością dobra ojczyzny zna być połączoną. Czuł się stan miejski do tej nędzy powiedzionym, że dobrze swojej ojczyźnie czynić nić mógł, źle jednak Oflić nigdy nie chciał. Nie przydawał niesnasek od tych, które bezprzes-tannie dzieliły strapioną ojczyznę. Odpadały bogate w ludność, przemysł Ij rolnictwo prowincyje.². Tracił z nimi kraj okazałe, ludne, rzemieślnicze Jihandlowne miasta, tracił z nimi stan miejski część wielką ozdób i fortun i swoich, a tak gdy powszechny ucisk był jego udziałem, ta dla niego jedy-j nie została pociecha, że klęski i nieszczęśliwości narodu nigdy jego nie I były dziełem. Nie żąda więc w szczęśliwszej narodu postaci, tylko tego, co ojczyźnie w najsmutniejszej dotrzymał i życzył: zgody, jedności, potęgi, praw dawnych dochowania, i tak szlachetnym przed Wami, Skonfederowane Rzeczypospolitej Stany, chełpi się hasłem. Żąda on być ojczyźnie swojej pożytecznym, móc jej służyć skutecznie, a przez ożywienie praw swoich stać się naśladowcą gorliwości Twojej, Prześwietny Stanie Rycerski, i wraz z Tobą życie i majątki swoje łożyć na ocalenie praw i wolności miłej ojczyzny.

i Nie rozumiej, Prześwietny Stanie Rycerski, ażebyśmy nie znali i winnego dla Ciebie poszanowania. Ty jesteś i będziesz zawsze koroną i i ozdobą narodu polskiego. Ty jesteś zbiorem poprzedników, którzy się cnotą i męstwem wsławili, Ty jesteś wzorem i zachęceniem wszystkich obywatelów do czynów szlachetnych. Lecz im to czucie głębiej tkwi w sercach naszych, im go chętniej wyznajemy, tym większe mamy do mniemania prawo, iż wzajemną słuszność nam oddając, umysł Twój wspaniały poniżenia ani pokrzywdzenia znieść dłużej nie zechce stanu naszego, któremu prawa dawniejsze wraz z Tobą wpływ do rządu dawały, który się pod Twoje ciśnie znaki na obronę ojczyzny, który z Twojej żąda mieć Przywrócone ręki prawa od przodków sobie nadane i tę Ci za nie na wieki Wręcza wdzięczność i stałe przywiązanie, które gdy jest w sercu wszyst-