DSC06405 (2)

ciem innych niż «S(jc) i T(x) predykatów od predykatu U{x).

Uogólniając powyższe rozważania J. Kmita (ibidem, s. 133- 134) tak pisze:

„Predykat teoretyczny T, występujący w języku J systemu wiedzy empirycznej E, posiada na gruncie E moc predyktywną wtedy i tylko wtedy, gdy:

1)    w języku J (w którym zakładamy, że dysponuje terminami jednostkowymi nazywają*

cymi wszelkie indywidua swego uniwersum, przy czym są to jego wyrażenia pierwotne) istnieją dwa predykaty obserwacyjne (z uwagi na E): f(x_ltx₂, ..., *») oraz g(x_l3x₂,    takie, że

A C^l » *2 »    9 (*1 » *2 » *** » *»)] »

x

należy do E_t a przy tym

2)    dla dowolnej *-tki flt, a₂, ..., o. terminów jednostkowych denotujących obiekty

obserwowalne, z koniunkcji f(a_t,a₂,oj A Z_T gdzie Z_T symbolizuje zaakceptowane w ramach E zdanie języka J zawierające predykat T, wynika zdanie: g(a_t, a₂,... ..., Om), z zastrzeżeniem, że nie wynika ono z samego zdania Z_T oraz — że konhinkga f(ai,*2t    A Zr nie jest zdaniem kontradyktorycznym w J,

3)    nie istnieje w / taki predykat 7", że spełnione byłyby jednocześnie następujące wa

runki: a) T' jest nierównoznaczny w J z T, b) zdanie Z_T powstałe z Z_r przez zastąpienie w nim predykatu T predykatem T' na wszystkich pozycjach zajmowanych przez T_% należy do £, c) z koniunkcji (niekontradyktorycznej) f(a_v, a₂,....    A Z_T

wynika g'(a_lta₂, ...,aw), d) Z_T wynika z Z_r.

1 dalej (ibidem, s. 135):

„Moc predyktywną predykatów teoretycznych nie tylko gwarantuje sprawdzałność hipotez, w których one występują, ale ponadto zapewnia ona ich niezbędhośŁ Jeżeli