DSCN0248

O Czy te dzieci czują się zrozumiane?

O Czy sam też chciałbym otrzymać obraz?

O Czego potrzebuję, żeby czuć się lepiej?

O Co możemy zrobić, żeby jak najwięcej dzieci czuło się dobrze?

doświadczenia

nTg Zabawa jest prostą i skuteczną możliwością pogłębienia spójności grupy i wzajemnego zaufania jej członków.

J30

OTWARCIE SIĘ

(z tradycji gier sensytywnych — Encountertradition)

CELE

Dzieci dowiadują się, że zaufanie jest także procesem fizycznym. Ćwiczą, jak fizycznie nabierać zaufania lub być bardziej godnym zaufania.

UCZESTNICY Od 10 lat.

CZAS TRWANIA Około 15 minut.

rs— PRZEBIEG GRY

Chciałbym z wami wypróbować zabawę o zaufaniu.

- Najpierw wybierzcie sobie partnera, którego jesteście ciekawi...

Usiądźcie razem i słuchajcie uważnie moich objaśnień... Chciałbym, żeby najpierw przedstawił się mniejszy z pary jako bardzo bojażliwe i nieśmiałe dziecko. Może cicho mówić do siebie: „Nie pozwolę nikomu zbliżyć się zbytnio do siebie. Jestem nieufny. Zamykam się w sobie, żebym był bezpieczny”. Tę nieufność i strach powinien wyrazić także ciałem, kładąc się na podłodze i zwijając się w kłębek niby jeż chroniący się przed niebezpieczeństwem. Zadaniem większego z pary jest bardzo ostrożne przekonanie bez słów zwiniętego w kłębek partnera, że może mu zaufać. Jak to zrobić, to już wasza sprawa. Spróbujcie w jakiś sposób dodać zwiniętemu partnerowi ufności i odwagi, tak żeby powoli zechciał się otworzyć. Ważne, abyście się nie spieszyli i nie postępowali jak dziadek do orzechów, który otwiera orzech z użyciem siły.

Bądźcie ostrożni i delikatni, żeby partner stopniowo nabierał zaufania i w końcu się otworzył.

Zrozumieliście, o co chodzi?...

Gdy partner otworzył się, siedźcie chwilkę w milczeniu i pomyślcie krótko

0    tym, co właśnie przeżyliście. Nie rozmawiajcie z sobą, żeby nie przeszkadzać innym parom.

Potem zamieńcie się rolami. Większy przedstawia się jako człowiek zamknięty w sobie i nieufny. Tym razem mniejszy stara się dodać mu ufności

1    odwagi...

131