DSCN0825

podajemy w widoku, a ostatnie zwoje w przekroju, przy czym przekroje kreskujemy.

W drugim stopniu uproszczenia przekroje ostatnich zwojów kreskujemy lub zaczerniamy oraz pomijamy rysowanie widocznej tylnej części zwoju koń* cowego.

W sprężynach śrubowych wykonanych z drutu o przekroju kwadratowym lub prostokątnym zamiast osi zwojów zaznaczamy przekroje zwojów dwiema'. liniami cienkimi kreskowymi.

Na rysunkach wykonawczych rysujemy sprężyny w pierwszym stopniu uproszczenia, charakteryzując je całkowicie pod względem wymiarowym. Przy wymiarowaniu sprężyny śrubowej należy podać średnicę zewnętrzną zwojów WM ewentualnie wewnętrzną D_w, średnicę drutu d, a przy wymiarowaniu sprężyny o przekroju kwadratowym lub prostokątnym — grubość a i szerokość b. W wypadku umieszczenia sprężyny w otworze podajemy na rysunku wymiar D„ natomiast gdy sprężynę umieszczamy na sworzniu — wymiar D_w. Prócz tego musi być podany wymiar l, długość sprężyny w stanie wolnym oraz obok rysunku podana liczba zwojów n (rys. 6-35. i 6-36). Jeżeli zakończenie sprężyny jest inne niż płaskie, należy je rówhież zwymiarować (rys. 6-35).

Rys. 6-35. Sposób wymiarowania sprężyn Rys. 6-36. Sposób wymiarowania naciągowych (rozciąganych)    sprężyn naciskowych (ściskanych)

Jeżeli jest konieczne, podaje się na rysunku dodatkowo wykres strzałek ugięcia w zależności od obciążenia (patrz pkt. 7-3 — rysunki wykonawcze).

Sprężyny płaskie, spiralne itd. należy scharakteryzować pod względem wymiarowym tak, żeby charakterystyka była jednoznaczna i wystarczająca do ich wykonania.

64. ŁOŻYSKA

W rysunkach łożysk tocznych stosujemy uproszczenia rysunkowe zależnie od sposobu ich narysowania.

Dla przekroju wzdłużnego możemy stosować trzy stopnie uproszczeń rysunkowych (rys. 6-37, 6-38), a dla rysunków przedstawiających łożysko w widoku, tylko jeden stopień uproszczenia (rys. 6-39).

Każdy ze stopni uproszczeń może być stosowany na rysunku złożeniowym niezależnie od stopnia uproszczeń innych części pod warunkiem zachowania proporcji wymiarowych.

W I stopniu uproszczenia dla przekroju wzdłużnego, pomijamy rysowanie szczegółów konstrukcyjnych jak: koszyczki, podtoczenie itp. (rys. 6-37, I).

Rysując łożysko w I stopniu uproszczenia w przekroju wzdłużnym należy pamiętać, że kulki, wałeczki i baryłki rysujemy zawsze w widoku i zaznaczamy ich osie.

W II stopniu uproszczenia rysujemy łożysko w postaci nie zakreskowanego zarysu z jedną przekątną wykonane liniami cienkimi. W polu zarysu za-

Rys. 6-37. I i II stopień uproszczenia rysunkowego łożysk tocznych: a — poprzecznych kalkowych, b — kulkowych wahliwych, c — baryłkowych wahliwych, d — wałeczkowych z prowadzeniem na bieżni wewnętrznej, e — wałeczkowych z prowadzeniem na bieżni zewnętrznej, /—stożkowych, g — kulkowych wzdłużnych jednokierunkowych, h — kulkowych wzdłużnych dwukierunkowych, j — kalkowych skośnych jednorzędowych, k — kalkowych skośnych dwurzędowych, l — igiełkowych

8304 PN-55łH-S6m

znaczamy rodzaj łożyska za pomocą odpowiednio ukształtowanej jednej lub dwóch linii grubych obrazujących element toczny (kolki i igiełki — jedną linią, baryłki i wałeczki — dwiema liniami). Linie grube rysuje się prostopadle do kierunku działania siły (łożyska poprzeczne, skośne i wzdłużne) (rys. 6-37, II).

W III stopniu 'uproszczenia rysujemy zewnętrzny zarys łożyska i jego przekątną oraz podajemy poznaczenie, określające łożysko w sposób jednoznaczny (rys. 6-38).

Jeżeli przekrój poprzeczny przez wał przypada na łożysku, całe łożysko toczne rysujemy w widoku w sposób Rys. 6-38. III sto-uproszczony, pokazując tylko jeden element toczny (rys. ^^‘ow^TbżJsk

6-39).    tocznych

a)    $

Ryg. 6-39. Uproszczenie rysunkowe przy rysowania łożysk tocznych w widoku; a — w rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi łożyska, Ł — w rzucie na płaszczyznę równoległą do osi łożyska (łożysko wzdłużne)