DSCN0906

2. Psychologiczna analiza pojęcia: dziecko przystosowane społecznie

Punktom wyjściu do ustaleniu definicji pojęciu dziecko ptzy stasowana spoticzni# było przyjęci® nint^puj^cych założeń:

—    Pojęciu |)PZ tt)tf CHOCtUit? Sj)()l@CZH& odnosi 8H,' do i > Im j:, Juk u* tuchodzą między jednostką u otoczeniem społecznym.

—    Problematyka przystosowaniu społecznego w psychologii dziecka jest specyficznie związana z dynamika rozwoju psychicz nogo i nic może być rozważana w oderwaniu od konkretnego wie ku rozwojowego.

—    Najsilniejsze powiązania między przystosowaniem społecz nym a rozwojem psychicznym występują w przebiegu rozwoju społecznego. Dziecko przystosowane społecznie na ku/.dym szczeblu wieku rozwojowego uzewnętrznia w swoim zachowaniu wyniki prawidłowo przebiegającego rozwoju społecznego. A zatem charakterystyka procesu przystosowania społecznego i właściwości zachowania się dziecka przystosowanego społecznie jest podporządkowana prawidłowościom rozwoju społecznego.

To ostatnie stwierdzenie pociąga za sobą konieczność dokład nego sprecyzowania, czym jest rozwój społeczny. Przez rozwój społeczny rozumie się w tej pracy zgodnie ze stanowiskiem L. Muszyńskiej „...ciąg zmian, dokonujących się w osobowości jednostki, które czynią ją zdolną do pełnienia konstruktywnych ról społecznych"¹.

Społeczne cechy osobowości, takie jak: gotowość do współdziałania, wrażliwość na zło i dobro społeczne, życzliwość dla ludzi, inicjatywa, aktywność społeczna, ofiarność w działaniu na rzecz innych itd., stanowią wyposażenie człowieka, dzięki któremu może on podjąć konstruktywne role w społeczeństwie. Wykształcenie wymienionych wyżej właściwości stanowi ukoronowanie wieloletnich wysiłków wychowawczych i jest ostatecznym produktem rozwoju społecznego, Im młodsze jest dziecko, tym w mniejszym

1

L. Muszyńska: Problemy kicrowotita rozwojem społecznym dzieci to młodszym udeku tekolnytn- „Materiały do nauczania psychologii” seria II. i. 4, Warszawa 1MI. PWN, t. 610.