48 2. Cliarakterystyka gwintów znormalizowanych

Tablica 2.11. Gwinty rurowe stożkowe (dane zaczerpnięte z normy PN-80/M-02031)

Oznaczenie

P

Z> = d

Dt=dt

/.

i,

znamionowej

mm

l

7,723

7,142

6.561

1

s

0,907

9.728

9.147

8.566

6,5

4

1_

13.157

12,301

11.445

9.7

6

1,337

V

16.662

15.806

14,950

10,1

6,4

1

T

1,814

20,955

19.793

18,631

13,2

8,2

V

26.441

25.279

24,117

14,5

95

1

33.249

31.770

30.291

16.8

10.4

*7

41.910

40,431

38,952

19,1

12,7

*7

47,803

46,324

44,845

2

59,614

58,135

56^56

23,4

15,9

24-

75.184

73,705

T2J26

26.7

17.5

3

87,884

86,405

84,926

29,8

20.6

3T

100.330

98,851

97,372

31,4

222

4

113,030

111.551

110,072

35,8

25,4

5

138,430

136,951

135,472

6

163,830

162,351

160,872

40,1

28,6

W ■anMaq(k rrqpJk>ek dofauca iif makjszo wnotri /, i /2.

W gwintach tych tolerowane są średnice D, Du d i dx, kąt zarysu a, podziałka P oraz położenie płaszczyzn bazowych określonych wymiarami ii i I*. Szerokość pola tolerancji dla wszystkich średnic jest jednakowa i wynosi 50 pm. Wierzchołki gwintu tolerowane są w głąb materiału. Dla gwintu wewnętrznego dolna odchyłka tolerancji TD jest zerowa, a dla zewnętrznego zerowa jest górna odchyłka tolerancji Td. W bruzdach gwintu wewnętrznego i zewnętrznego pola tolerancji T0 i Td, położone są symetrycznie względem wymiarów nominalnych. Symetrycznie tolerowany jest kąt boku gwintu T_«_=40' -f- 25' i położenie płaszczyzn bazowych. Gwinty stożkowe zewnętrzne mogą być kojarzone z gwintami walcowymi wewnętrznymi, ale nie odwrotnie.

Oznaczenie rurowych gwintów stożkowych powinno zawierać: symbol R — dla gwintu zewnętrznego lub Rc — dla gwintu wewnętrznego, wielkość średnicy znamionowej (jest nią średnica wewnętrzna rury) w ca-

lach oraz w przypadku gwintu lewego symbol LH, np. R lf. Rc 1— Oznaczenie złącza zawiera symbole gwintu wewnętrznego i zewnętrznego, np. Rc/R 1-y-LH (gwint lewy), Rp/R ly (gwint wewnętrzny walcowy).

2.6.3. Gwinty rurowe stożkowe Briggsa

Gwinty rurowe stożkowe o kącie zarysu a=60° (Briggsa) o średnicach znamionowych od ~ do 2 cali (rys. 2.12) określa norma PN-54/M-02032. W gwintach tych głębokość skręcenia jest większa niż w poprzednio omówionym rodzaju gwintów, gdyż zarys gwintów Briggsa jest wyjątkowo ostry. Ścięcie zarysu wynosi tylko c=0,033P (w gwintach stożkowych zwykłych c—0,160P). Szczelność w gwintach tych uzyskuje się dzięki sprężysto-plastycznym odkształceniom ostrych wierzchołków gwintu.

tf>0866?

c>a033f

•£= W 24*

C» 2tg|=1:16

Rys. 2.12. Gwint Briggsa


W gwintach Briggsa tolerowane są średnice D, Du d i dj, kąt zarysu a, kąt tworzącej stożka podziałka P i długość dociągnięcia 1*—J*

Średnice wierzchołków Dx i d tolerowane są w głąb materiału, a średnice bruzd di i D na zewnątrz zarysu nominalnego. Szerokość pola tolerancji T4, Tdt, Td i TD> jest taka sama i wynosi ~0,12Hi. Kąt a/2, kąt tworzącej stożka <p/2, podziałka P i długość dociągnięcia h~l» tolerowane są symetrycznie względem wymiarów znamionowych i w zależności od średnicy gwintu zawierają się w granicach T«“±60'-f-45', Tj> =± 107-r-8',

4 — Połączenia gwintowa