DSCN1961

149

Rola dzielnicowego w procesie kszlallowania/roczucia bezpieczeństwa

dzenia społeczność lokalna określana jest jako „zbiorowość zamieszkująca wspólne terytorium, relatywnie samowystarczalna, oparta na trwałym systemie więzi i interakcji społecznych; charakteryzuje się mocnym poczuciem przynależności jednostek do grupy i identyfikacji jednostek z grupą"¹*. W społeczności lokalnej występuje integracja społeczna mieszkańców z określonymi celami bliższymi i dalszymi, zawiązuje się solidarność społeczna w interesie jednostkowym i poszczególnych grup¹⁵. To pewna struktura zbudowana z następujących czynników: przestrzeni terytorialnej wewnętrznie zintegrowanej (umożliwia to rozwiązywanie problemów lokalnych: zamieszkuje na niej określona liczba ludzi, konstytuuje się wspólnota zależności i powiązań ludzi, organizacji i instytucji), społecznej interakcji oraz kulturowych i psychospołecznych więzi integrujących część lub całość mieszkańców z określoną strukturą społeczno-przestrzenną¹⁶. Społeczność lokalna to interakcje mieszkańców zachodzące każdego dnia na ulicy, w kinie, w Kościele, w pracy, w sklepie. Dzięki nim powstaje pewna tożsamość indywidualna i społeczna. Wspólnota lokalna jest tą przestrzenią terytorialną, która wręcz gwarantuje jakościowy rozwój codziennego i perspektywicznego życia społecznego.

Społeczność lokalna w sposób naturalny jest nieodzowna w kreowaniu swojej tożsamości poprzez ustalanie potrzeb i celów, jednocześnie w utwierdzaniu zwyczajów i norm społecznych oraz zachowań konstytuujących wspólnotę społeczną. Aktywizacja społeczności lokalnej jest szansą dla samych mieszkańców. M. Róg stwierdza: „Nie wdając się w rozważania socjologiczne - kiedy, w jakich warunkach, jaka zbiorowość ludności staje się społecznością lokalną - można tym określeniem posłużyć się w odniesieniu do ludności zamieszkującej takie jednostki podziału terytorialnego, jak gmina i powiat"¹⁷. Policjanci uczestniczą niemal we wszystkich poziomach życia społecznego, które dotyczą jakości jego funkcjonowania<Społecznością lokalną dla dzielnicowego będą mieszkańcy jego rejonu służbowego - wyodrębniona społeczność w administracji państwowej (np. gmina) - lub podzielonego na rewiry i rejony służbowe poszczególnych obszarów miasta czy w końcu wsi lub małego miasteczka. Z socjologicznego punktu widzenia społeczność lokalną łączy jeszcze o wiele więcej wspólnych elementów, takich jak bliskość terytorialna, bezpośrednie więzi interpersonalne. W ramach społeczności lokalnej funkcjonują sieć usługowa i gospodarcza, instytucje administracyjne i kulturalno-eduka-cyjnc oraz instytucje kontroli społecznej.

Misją Policji jest jej uspołecznienie i dbanie o bezpieczeństwo mieszkańców, będące spełnieniem ich oczekiwań. W tych przedsięwzięciach „policja, aby być skuteczna, musi w swych działaniach współdziałać ze społeczeństwem w skali

^M K. Olechnicki, P. Zalęckl, Słownik socjologiczny, Toruń 1997, s. 201.

* Por. W. Theiss, Mała ojczyzna kultura - edukacja - rozwój lokalny. Warszawa 2001.

^M B. Lewepstein, Wspólnota społeczna a uczestnictwo lokalne. Warszawa 1999, s. 25. ¹⁷ M. Róg, Zadania administracji lokalnej w zakresie bezpieaeiistwa i porządku publicznego. Uwarunkowanie prawne, w: Bezpieczeństwo człowieka w łrodowisku lokalnym, red. W. Oczków-dii, Olsztyn 1999, a. 212.