DSCN1968

156 Marek Stefański

-    współpracy i obecności w placówkach oświatowych i instytucjach skupia, jących młodzież trudną;

-    wizyt posesyjnych, szczególnie w środowiskach patologicznych;

-    mediacji w sprawach rodzinnych i sąsiedzkich;

-    inicjowania przez dzielnicowych w swoich rejonach imprez, turniejów sportowych;

-    interwencji w urzędach miast i ośrodkach pomocy społecznej w sytuacjach    '

kryzysowych;    t

-    przeprowadzania wywiadów i ustaleń środowiskowych, także dla potrzeb lokalnych samorządów"²⁸.

Niezwykle ważne jest wyznaczanie zadań służbowych i sposób rozliczania J dzielnicowego z ich realizowania. We wszystkich jednostkach w kraju najczę-, ściej ocenia się go podobnie, co sprowadza się do:

-    „codziennego rozliczania z realizacji wyznaczonych na odprawie służbową zadań - na podstawie dokonanych zapisków w notatniku służbowym;

-    sporządzania przez dzielnicowych notatek służbowych ze spotkań w ramach realizacji poszczególnych programów;

-    dokumentowania liczby spotkań w ewidencji wyników pracy dzielnicowego;

-    opracowywania informacji z uzyskanych wyników prewencyjnych po realizacji okresowo prowadzonych działań (np. Bezpieczny wypoczynek. Bezpieczne wakacje. Bezpieczny weekend) ',

-    kontroli dzielnicowych w terenie, m.in. poprzez uczestniczenie przełożonych w spotkaniach z mieszkańcami - wspólnie z dzielnicowym;

-    kontroli skarg i pochwał pochodzących od mieszkańców i samorządów oraz zbierania opinii o pracy dzielnicowego;

-    rozliczania dzielnicowego na podstawie punktowej oceny pracy dzielnicowych w systemie kwartalnym, zgodnie z wytycznymi Zarządzenia nr 23 Komendanta Głównego Policji z dnia 30 listopada 2001 roku zmieniającego zarządzenie w sprawie metod i form zoykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych"²⁹.

W konsekwencji to dzielnicowy powinien mieć duży wpływ na planowanie służby oraz na sposób realizacji zadań służbowych. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach przez Komendę Główną Policji potwierdzają, iż słabymi stronami instytucji dzielnicowego są:

-    brak jakiejkolwiek procedury doboru policjantów na stanowisko dzielnicowego;

-    częste zmiany kadrowe, a w konsekwencji zmiany rejonów służbowych;

-    niezrozumienie idei i znaczenia programów prewencyjnych w społecznościach lokalnych;

niewystarczająca liczba szkoleń z zakresu doskonalenia zawodowego*.

* R- Chołewtrtski. Oczekiwania organów samorupkni’ terenowych i lokalnych od dnehucaiego w ze-krmt kształtowania bezpieczeństwa w gminie. W: Mlędzynaradmm konferencja naukowa.*, op. dt, s. 88 ** ttaport o zjawiskach patologii społecznej, etanie przestępczości i demoralizacji nieletnich ona przedeifwzifeieth w zakresie prewencji kryminalnej w 2004 roku. Warszawa 2005. s 114 ■ Ibidem, a. 107-116.

_