_CECHA_WPŁYW ZAGĘSZCZENIA
Forma pnla l korony Duże zagęszczeni* prowadzi do palnych atrzal. mała do zbleźystych. Te ostatnie mają one niższy współczynnik h d I są odpowiednio stabilniejsze. Po osiągnięciu zwarcia wzrasta wartość h : d. Pomimo to drzewostany założone pierwotnie w dużych odległościach pozostają, także w starszym wieku, bardziej zbieżyste i poprzez to stabilniejsze, niż wyrosłe w dużym zagęszczeniu, obojętnie, czy były trzebione czy nie. Ściśle skorelowane ze wzrostem średnicy Jest ukształtowanie korony: drzew wyrosłe w mniejszym zagęszczeniu maja dłuższe i Miąższość szersze korony.
Ze zwiększeniem grubości wraz rozluźnieniem wlężby, zwiększeniu ulega także miąższość pojedynczego drzewa. Także ogólna produkcja miąższości całego drzewostanu Jest zależna od więźby: duże zagęszczenie prowadzi zawsze, a na suchych I ubogich siedliskach szczególnie wyraźnie, do mniejszej wydajności, która Jest stwierdzana do wieku rębności. Jeśli więźby będą luźniejsze i przez to stoisko większe, to wzrasta także przeliczony na powierzchnie przyrost całego drzewostanu. Zależność taka Istnieje tylko do zagęszczenia optymalnego, po przekroczeniu którego, nawet silny wzrost pojedynczych drzew nie jest w stanie skompensować mniejszej liczby drzew.