DSCN6137 (Kopiowanie)

mlerfęręncyjnym. Ten ostatni umożliwia również obliczenie tzw. suchej masy żywych organizuj i komórek. Mikroskop polaryzacyjny wykrywa substancje dwulomne (anizotropowe) w komórką* i do czasu wynalezienia mikroskopu elektronowego dawał największe możliwości badaj, najsubtelniejszych elementów komórek. Ohok mikroskonu elektronowego transmisyjnego (w kiń^ wiązka elektronów przechodzi przez odpowiednio przygotowany i zakontrastowany preparat) stosmt się dziś mikroskopy elektronowe skanningowe. W tym przypadku elektrony odbijają się oj powierzchni badanego przedmiotu i - odpowiednio wychwytywane - dają jego przestrzenny d®, na ekranie. W mikroskopie rentgenowskim analizuje się obraz powstały przez ugięcie promieą Roentgena przechodzących przez struktury (zwłaszcza krystaliczne).

We współczesnej mikroskopii coraz większe znaczenie odgrywakomputerowa analiza ohpj Umożliwia ona „wydobycie” z oglądanych przedmiotów szczegółów niewidocznych gołym okiem

4.1.2. Inne techniki stosowane w cytologii

Rozwój mikroskopii umożliwił rozszerzenie zakresu metod badania komórek. Coraz doskonała poznanie istoty reakcji barwnych umożliwiło powstaniecytochemii i histochemii - których zadaniem jest wykrywanie związków chemicznych (np. kwasów nukleinowych, tłuszczów, cukrów, białek) w komórkach i tkankach. Gałęzią tych nauk jest cvtoenzvmologia. wykrywająca rozmieszczenie poszczególnych enzymów.

Metody cytochemiczne dają szczególnie dużo informacji przy porównaniu ich wyników z wynikami innych badań biochemicznych, w których określa się ilość i strukturę poszczególnych cząsteczek chemicznych budujących komórki, a także ich wzajemne zależności (procesy metaboliczne).

Metody biochemiczne z cytochemicznymi łączy cytochcmia ilościowa czyli cytofotomelna-umożliwia ona nie tylko zbadanie rozmieszczenia danego związku chemicznego, ale również określenie jego ilości. Poszczególne fragmenty komórki można do badań biochemicznych dość precyzyjnie rozdzielić, stosując ichhomogcnizacie (rozbicie na mniejsze cząstki, np. w wyniku dzżafan ultradźwięków), a następnie wirowanie w gradiencie steżeń (np. cukm). W zależności od swego ciężaru poszczególne struktury układają się w różnych frakcjach w probówce. Rózdztelanfc poszczególnych cząsteczek (np. białek lub kwasów nukleinowych) umożliwiają melodyelektrofggl ŻSlOgsi i chromatografii kolumnowej.