DSCN6926

108

Jan Kochanowski Pieśń X [Księgi wtóre]

Może kto ręką sławy dostać w boju, Może wymową i rządem w pokoju;

Lecz jeśli żona męża nie ozdobi,

Mąż próżno robi.

Kto z gospodarstwa, a kto zaś z wysługi Zbierze pieniądze i z kupiectwa drugi, Jeśli się żona nie przyłoży k’temu,

Zginąć wszytkiemu.

Żona uczciwa ozdoba mężowi I napewniejsza podpora domowi;

Na niej rząd wszystek; swego męża ona Głowy korona.

Ona mężowym kłopotom zabiega I jego wczasu na wszystkim przestrzega; Ona wywabić troskę umie z głowy Słodkimi słowy.

Ona dziateczki ojcowi podobne Rodzi, skąd rostą pociechy osobne;

Ani już spadków upatrują krewni, Dziedzica pewni.

Trzykroć szczęśliwy, któremu ty zdarzysz Ten związek, Panie; ale zły towarzysz Odejmie wszytko, że troski w pół wieka Zgryzą człowieka.

Se*

tao°

,-wrski

„rzezseawnocy>

«|_k^^kr^offlocy’

^ to znamionuje?

^Mbbno    mi pakuje,

• u-rty:

Z^Siowymipany,

T?T inszych łatwe zbędę -

*^_ob^Srt^wiecza*^: Mę-jan Kocban^oWskl

YrenXVn

Paóska ręka mię dotknęła,

Wszytkę mi radość odjęta:

Ledwie w sobie czuję duszę I tę podobno dać muszę.

Lubo wstając gore jaśnie,

Lubo padnąc słońce gaśnie,

Mnie jednako serce boli,

A nigdy się nie utoli.

Oczu nigdy nie osuszę —

I tak wiecznie płakać muszę! Muszę płakać! — O mój Boże, Kto się przed Tobą skryć może?