DSCN7795 (2)

Ał 10 • OOStt-P PQ

M

o a

'■ ^EKfi wy/~ ^,,nu #«»

| ‘:^>V °^d“«’ ^Hł powinien pokrywać się z lin,., izoełektrycznł? J. C*y odcinek ST powinie,, poluyw* ,l_ę , Iftdl i,._wleklryc/.ną? Nir Mw„f udaje się jednoznacznie wyzna,nt linie "r^,Cklfr."^ ** ^Wł«Mu t,a zna,/na uchykardie. która uniemożliwia odnalezienie odcinka TP, Czy to prawda?

9. Uniesienie odcinka Pt) _lo częste zjawisko obserwowane w większości zapisów EKG. Czy to prawda?

³JN‘S 'l^rIT H^lt Hf | z di eauppOT i/pJiModpo

■

Przedwczesne |ioliud/eniit przedsionkowe (PAC) mogt| mieć krótszy lub dłuższy odstęp PQ. Czym jest to spowodowane? Aby odpowiedzieć na to pytanie. spójrz na poprzcdni.i stronę i przeanalizuj elementy składowe odstępu PO iinka/.iiu' im Rycinie 10-1. Parę milisekund można zyskać lub stracić co najmniej w kilku miejscach. Zyskujemy kilka milisekund, co przejawia się skróceniem odstępu PO, gdy źródło /.damka P znajduje się blisko AV lub gdy pobudzenie omija łącze AV i nie występuje fizjologiczny blok przewodzenia. Możemy stracić kilka milisekund, co wyraża się wyillu/t-nicm odstępu PO. w przypadku ekofojłowego pobudzenia przedsionkowego przewodzonego bezpośrednio i komórki do komórki, a nic za pośrednictwem szlaków międzywęzłowych. Do innych czynników wplywjj.|> ych na odstęp PO należą: nasilenie fizjologicznego bloku vv wyniku stymulacji układu przywspólc/ulnego. działanie leków _lirj/

ilzeni.i I>i/ez pęi/ek Misa, jego minogi lub spowodrrwane wymienionymi czynnikjinl,,

Odstęp PO ulega także wydłużeniu w przytułku dlłrższeuo czasu nr/.n,,

na ilnol/e przewodzenia ftttpUiSU,